Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Όχι ίντριγκα στο καφενείο μου

Το καφενείο μου το θέλω απλό, όπως κάτι καφενεία ξεχασμένα σε κάτι χωριά του Ολύμπου, με την πρόσοψη από λαμαρίνα, τις καρέκλες που φτιάχνουν το κάθισμα και πλάτη από εκείνο το λαστιχάκι (ποιος τις θυμάται;), τον πλάτανο για το καλοκαίρι και ένα τζάκι για το χειμώνα. Σε αυτά τα καφενεία δεν πάνε γυναίκες κανονικά, δεν επιτρέπεται, αλλά τι να κάνουμε, στο δίκτυο είστε πλειονότητα!

Στο προκείμενο: Giorgia να το κλείσω το θέμα γιατί δε θέλω σκιές και ψιθύρους εδώ. Μετά από όσα έγιναν στον αρκούδο, η giorgia δεν αναφέρθηκε σε μένα ποτέ. Γιατί; Γιατί στις 24/9 πήρε το θάρος/θράσος να μου στείλει mail παριστάνοντας την καρκινοπαθή, φαντάζομαι έψαξε και δεν βρήκε άλλον να πάσχει από πνεύμονα. Έκανε μπαμ βέβαια το mail αλλά της απάντησα ότι δεν τα έκανε με τη σωστή σειρά και ας πάει σε ένα από τα ιδιωτικά και θα βρει καλό πνευμονολόγο. Αλλά αναρωτιέμαι; Μετά από όσα είχαν γίνει, για τόσο μαλάκα με περνάει κανείς και ενώ είμαι στο νοσοκομείο σε ανάρρωση από την εμβολή, να καταστρώνει τέτοια πονηρά σχέδια για να βρει απαντήσεις σε αμφιβόλου σημασίας θέματα; Και μάλιστα υπογράφοντας σαν Λόλα ενώ το mail κάνει μπαμ ότι είναι Giorgia ?

Έχω ασχοληθεί πάραααα πολύ με αυτό το θέμα, αγαπητή μου δε μπορώ να σου ζητήσω να μην επισκέπτεσαι το blog μου αλλά δε θέλω να συμμετέχεις ενεργά σε σχόλια και στο Chat, δε θέλω να αρχίσεις να αναζητάς εδώ τις πληροφορίες που δε βρήκες αλλού.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Μαζί με τα μηνύματά σου έσβησα και το mail σου για να με αφήσεις σε ησυχία. Μη με κάνεις να ασχοληθώ ξανά μαζί σου γιατί η ευγένειά μου μόλις τελείωσε!


2 ΣΚΕΨΕΙΣ:

Basano 27/9/09, 6:48 μ.μ.  

Μην ασχολείσαι με κικιτσες έχουμε πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε...
Δικο σου το καφενείο, μας φιλοξενείς, μη σου σπάσουν και τα νεύρα με βλακείες (ας το πω έτσι γιατι υπάρχει και λογοκρισία).
Φιλιά

averfoula 27/9/09, 7:24 μ.μ.  

Αν παρατηρήσουμε δυο ξεχωριστές παρέες απο παιδάκια, στη μια παρέα συμμετέχουν αγοράκια και στη άλλη μόνο κοριτσάκια, ποιά θα είναι η προσέγγιση μεταξύ τους?

Τα αγοράκια, λέει το ένα στο άλλο έχω μπάλα, πάμε να παίξουμε ποδόσφαιρο? ναι ναι και ετσι απλά ξεκινά το παιχνίδι.

Τα κοριτσάκια, λέει η μια στην άλλη έλα να παίξουμε θα σου δώσω την κούκλα μου αλλά μην τη δώσεις στην Μαρία, γιατί δεν την αγαπάω, το φόρεμά της δεν είναι τόσο ροζ σαν το δικό μου και το ποδήλατό της δεν έχει κορδέλες.

Μήπως γι αυτό οι άντρες εξαφανίζονταν κάποτε στα καφενεία και γυναικείος ποδόγυρος δεν περνούσε ούτε σε απόσταση μέτρων?
Και καθώς πέφτει ο ήλιος εδω στα βόρεια, ένα τραγουδι τριβελλίζει το μυαλό μου... μη μου θυμώνεις μάτια μου, μη με κοιτάς σαν ξένη(Αρβανιτάκη)
ΥΓ. Αν έχεις τη συνταγή για τη σοκολατόπιτα, νομίζω θα γίνει δεκτή απο όλες και όλους εδω μέσα
σοκολατοφιλιά!!!

  © Blogger template 'Fly Away' by Ourblogtemplates.com 2008, mail@me

Back to TOP  

SYNC BLOGS
free website stats program