Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Καχυποψία και βιασύνη...

Έχω μερικές αρνητικές σκέψεις μαζεμένες και είπα να τις ξεφορτώσω εδώ, καλά δεν πολυσκάω κιόλας, το ίδιο εύχομαι καιι για εσάς ;-)

Τα γεννέθλιά μου δεν τα ανακοινώνω ποτέ αλλά τα κρύβω, δε θέλω να μου εύχονται και με λίγα λόγια θέλω να αποφεύγω όλη τη διαδικασία. Είπα να κάνω μια δοκιμή φέτος, να ζητήσω τις ευχές για να δω πόσοι θα μου ευχηθούν: καθημερινά επισκέπτονται το blog αυτό 30 ως 60 άτομα, είπα να δω πόσοι θα μπουν στον κόπο να γράψουν ένα Χρόνια πολλά τελοσπάντων. Ο απολογισμός έδειξε γύρω στα 10-12 ανθρώπους, τους γνωστούς που γράφουν συνήθως ή έχουμε γνωριστεί. Ένα το κρατούμενο
Βλέποντας στα στατιστικά ότι μπαίνουν στο blog και επισκέπτες από το εξωτερικό (Έλληνες προφανώς) έκανα μια ανάρτηση όπου ζήτησα από αυτούς τους επισκέπτες να γράψουν δυο λόγια, να μας πουν από που μπαίνουν, πως είναι εκεί, να μας δώσουν 2 διαφορετικές εικόνες βρε αδερφέ! Δεν έγραψε κανείς. Δεύτερο κρατούμενο.

Πολύ βιασύνη βρε παιδιά και επιθυμία για ανωνυμία, να μην ακουμπήσουμε κάπου, να περάσουμε χωρίς να αφήσουμε ίχνη. Και ποιο το κέρδος τότε; Γιατί να επισκέπτεται κάποιος τόσα μπλογκ, site κλπ και να διαβάζει μόνο χωρίς να θέλει να αφήσει το ίχνος του; Θα μου πει κάποιος, βρε φίλε σε διαβάζουμε από περιέγεια να δούμε τι μαλακίες θα γράψεις, δε σε πάμε κιόλας ή δε συμφωνούμε με τις αρλούμπες σου για να τις υπογράψουμε κιόλας! Σίγουρα παίζει κι αυτό. Και πάλι όμως περισεύουν μερικοί, θα έχετε τους λόγους σας φαντάζομαι... Άλλοι ντροπαλοί, άλλοι αδιάφοροι, άλλοι με άλλους λόγους... βιασύνη μόνο να μην έχετε... αν με εννοείτε...

Περνάω σε άλλο θέμα.

Τις τελευταίες μέρες έχουν εμφανιστεί σε διάφορα μπλογκ κάποιοι μυστήριοι ή και κανονικοί αν θέλετε καλύτερα. Στο chat έγινε κουβέντα με τους συνήθεις που το επισκεπτόμαστε, ότι κάποιοι από αυτούς δεν είναι καρκινοπαθείς. Για να μιλήσω με ακρίβεια, δύο συνομιλητές μου το είπαν σε διαφορετικές στιγμές, το δικό μου αγαθό μυαλό δεν θα το σκέφτονταν ποτέ.

Χτες και σήμερα ψιλοαρπαχτήκαμε με ένα δικτυακό φίλο και έφτασε στο σημείο να με ρωτήσει αν αμφισβητώ τον καρκίνο του και έπεσα από τα σύννεφα.

Και αναρωτιέμαι, εγώ ζω σε άλλο κόσμο ή κάτι άλλο πάει στραβά;;; Γιατί πιστεύω όλους και όσα μου λένε; Γιατί δε βλέπω φαντάσματα και συνωμοσίες; Μήπως υπάρχουν τελικά αλλά μου λείπουν τα 3D γυαλιά για να τα δω;;; Ή τα γυαλιά με τις υπέρυθρες; Προτιμώ να τα βλέπω όλα καλά, δε βαριέσαι...

Είχα ξεκινήσει ένα blog πέρσι, πριν βρω το blog του αρκούδου. Μετά που το βρήκα και από εκεί βρήκα και άλλα μπλογκ, τρόμαξα γιατί μερικά ήταν πολύ βαριά και μερικές φορές γίνονταν ως και καταθλιπτικά. Φοβήθηκα ότι θα έκανα κάτι ίδιο και το έκλεισα το blog όταν είχα κάνει τις 3 πρώτες ΧΜΘ. Για αυτό έχω στο νου μου τώρα να μη γίνει τούτο δω έτσι, μίζερο και βαρύ, έχω σβήσει μερικές αναρτήσεις που μου φαίνονται μετά από καιρό μίζερες. Αν θέλω να σας δώσω μιζέρια, στενοχώρια και λόγους για να με συμπονέσετε, είναι πολύ εύκολο. Αν σας μεταφέρω απλά την πραγματικότητα μερικές φορές, είναι αρκετό. "10η μέρα δυσκοίλιος και πάω να σκάσω" ή "με έχει σκίσει το Avastin, τρέχει αίμα η μύτη μου και τα ούλα μου", είναι εύκολο νομίζω να μοιράσει κανείς μιζέρια. Πιο δύσκολο είναι να δώσει όμως αισιοδοξία, λίγη τρέλα, λίγο ότι να 'ναι σαν να μην τρέχει τίποτα, μεταξύ μας τουλάχιστον γνωρίζουμε.

Λίγο απογοητευμένος είμαι από όλα αυτά όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι όπως θα ήθελα αλλά έτσι γίνεται συνήθως, τα πράγματα δεν είναι όπως θα ήθελα....

Sundy στο χωριό θα πάω, δεν φεύγω για διασκέδαση δυστυχώς. Ήθελα να ψαρέψω κιόλας αλλά κάτι ακούω για δυνατούς Βοριάδες και περιμένω να δω πως θα πάει εκείνες τις μέρες. Βέβαια, μόνος μου δεν μπορώ ούτε τα καλάμια να στήσω, βασίζομαι στο support team (δεν τους το έχω πει ακόμα ;-) ) Θα δούμε, έχουμε και μια καινούρια χταποδιέρα να δοκιμάσουμε...

4 ΣΚΕΨΕΙΣ:

Ανώνυμος 27/10/09, 7:40 μ.μ.  

Πολλές από αυτές τις σκέψεις είναι και δικές μου. Και μένα με κατακλύζει αυτή η απογοήτευση ώρες ώρες και επειδή και μένα δεν μαρέσει το μιζέριασμα αποτραβιέμαι.
Πολλές φορές και γω αναρωτήθηκα, ποιοί είναι όλοι αυτοί που διαβάζουν; γιατί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν απαντούν στο ερώτημα που θέτω ''ποιοι είστε;'' και δεν αντιδρούν στο ''αφήστε δυο λογάκια με τις σκέψεις σας'', το ''ιστορικό'' σας;
Δεν ξέρω. Ξεκινάω πάντα με την σκέψη ότι όλοι σκέφτονται και δρουν καθαρά όπως εγώ, αλλά η ίδια η ζωή με έχει απογοητεύσει. Και ποτέ δεν βάζω μυαλό, πάντα στην ίδια λούμπα πέφτω, αλλά έχει και αυτό τον χαβά του. Αν δεν ήμουν τόσο free, δεν θα γνώριζα εσένα, το support team σου, τον Χ<18, την Νίνα, την Νικολέτα, την Σούλη, την hope, την Νικήτρια, την Sweet December και όλους τους άλλους που δεν φτάνει ένα ποστ να αναφέρω. Ναι, παρεισφρύουν και διαστραμμένα μυαλά, αλλά τα παιδιά που γνώρισα και γνωρίζω με αποζημιώνουν για το κάθε βλήμα, όπως πχ την βιβλιοθηκονόμο, που μας βλέπει σαν σήριαλ για να περνά την ώρα του. Στην ουσία αυτοί είναι για λύπηση και όχι εμείς. Σίγουρα υπάρχει και ένα ποσοστό που δεν είναι καλά και παίρνει δύναμη από τις δικές μας μαλακίες. Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι βοηθούνται και ας μην γράφουν, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να μην κάνουμε εμείς κακό σε κανέναν (που πιστεύω σε γενικές γραμμές το καταφέρνουμε), να ξεδίνουμε εμείς, να περνάμε καλά, να περνάνε καλά και να ξεδίνουν οι φίλοι μας είτε γράφουν είτε μας διαβάζουν μόνο. Και για τους 2-3 ανεγκέφαλους εκεί έξω άσε τους στην μιζέρια τους, δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείσαι.
Όλοι έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας, κάποιοι περνάνε πιο δύσκολα, αλλά νομίζω δημιουργήσαμε έναν κρίκο, μια αγκαλιά που χωράει τους περισσότερους και συμπαρασύρει στην τρέλλα πολλούς. Λόγω αυτής της τρέλλας ταιριάξαμε κιόλας.
Ώστε έτσι πουλάκι, παλιά πουτάνα στο κορμπέτι, μου ξαναείχες μπλογκ... ένα ένα μας τα λες...τι άλλο θα μάθουμε για σένα;
Εγώ την ανωνυμία μου όμως την θέλω, μην περάσω και κανένα πειθαρχικό... σας βλέπω να με επισκέπτεσθε στην στενή...
φιλάκια
Υ.Γ. Ξεκουράσου στο χωριό, να κατεβάσει η γκλάβα σου πολλές μαλασί και να τις εφαρμόσουμε στα μπλογκς μόλις γυρίσεις...

Ionathan 27/10/09, 8:26 μ.μ.  

Μερικοί από εσάς ξέρετε και το επίθετό μου γιατί σας στέλνω e-mail από το κύριο mail μου.

Και το χειρότερο, είμαι ίσως ο μοναδικός που έχω βγάλει τη φάτσα του φόρα-παρτίδα!!! Το σκέφτομαι πολλές φορές και απορώ, έχω την εξήγηση αλλά δεν κάνει να την πω.

ΥΓ: Είπαμε να ξεκινήσεις να γράφεις αλλά με ρέγουλα, με το μαλακό, στο ρελαντί ;-) Και μερικά τα αφήνουμε πίσω, περασμένα-ξεχασμένα λέμε, καρκίνο έχουμε, όχι κρυολόγημα! Δεν το είδες το βίντεο του ΚΕΡΕ, είμαι σίγουρος!

averfoula 27/10/09, 11:09 μ.μ.  

Το support team ειναι εδω έτοιμο και δυνατό, απο Παρασκευή εως και Δευτέρα γιατί έχει και ρεπό λόγω νέου προγράμματος, είναι διαθέσιμο.Δεν ξέρω τι είναι όλα αυτά που λέτε για ανεγκέφαλους και διεστραμμένους, γιατί έχω αποτραβηχτεί λίγο, αφήνοντας περισσότερο χώρο ελεύθερο στον bro, αλλά εσείς τα έχετε καταφέρει εως εδω, σε όλους εσας το λεω ,με ακούτε? Αυτό μην το ξεχνάτε ποτέ και μην το υποτιμάτε, δεν νομίζω λοιπόν να σας φοβήσει ο κάθε μαλάκας που περνά το χρόνο του βλέποντας εκπομπές που δείχνουν τη μιζέρια του κόσμου, ή όταν δεν παίζει κάτι τέτοιο μπαίνει σε διάφορα blog για να βρει ενδιαφέρον στις ιστορίες των ανθρώπων.Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν δική τους ζωή και κλέβουν των άλλων ή προσπαθούν να ζήσουν μέσα απο τις ζωές των άλλων.Υπάρχουν άνθρωποι που σ αυτό ή σε άλλα blog μπορεί να παίζουν τη ζωή τους και αυτό δεν είναι μακριά απο κανέναν υγιή (προς το παρόν) να υπενθυμίσω σε όλους.
Κι εγω εχω σκεφτεί και έχω τρομάξει βλέποντας τα στατιστικά πολλές φορές και τα μέρη απο όπου μπαίνουν διάφοροι και θα ήθελα να μάθω ποιοί είναι όλοι αυτοί.Βέβαια μόνο το γεγονός οτι κάποιος μπορεί να μπει και να πάρει κουράγιο ή να ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτος της αρώστειας του πιστεύω οτι είναι πολύ σημαντικό.Σκεφτείτε πως αισθανθήκατε εσείς όταν βρήκατε το πρώτο blog όπου είδατε οτι δεν είστε μόνοι που περνάτε κάτι τέτοιο, υπήρχαν άτομα να σας ακούσουν, ίσως να σας συμβουλεύσουν και να σας δώσουν κουράγιο.
Να δώσω τα φιλιά μου σε όλους σας και να ευχηθώ για άλλη μια φορά καλό κουράγιο και δύναμη, δεν είστε μόνοι σας.

H NIKHTRIA 31/10/09, 9:26 π.μ.  

Εχω αδελφό ερασιτέχνη ψαρά,συνήθως όταν του κάνω παραγγελία κάνω τραπέζι με ψάρια σε φίλους πάνω απο 20 άτομα.Αν τα χταπόδια είναι πάνω απο 20 μπορώ να έχω ένα?
Εχω και καλή συνταγή απο έναν φίλο,ελπίζω να μην χαλάσει η φήμη μου για γουρλού.
Ξανα μανα καλημέρα.

  © Blogger template 'Fly Away' by Ourblogtemplates.com 2008, mail@me

Back to TOP  

SYNC BLOGS
free website stats program