Briefing 6-12-09

Τι έχουμε λοιπόν; Καναδυό νέα, για πάμε:

Χτες έκανα το εμβόλιο,  ρώτησα τον αγκολόγο μου και έδωσε το πράσινο φως. Οπότε σαν υπέρμαχος των απόψεών μου, έτρεξα ευθύς αμέσως. Αυτό που με προβλημάτιζε ήταν ότι το κάνουν στο μπράτσο, μερικές φορές τις αντιθρομβωτικές τις κάνω στα μπράτσα, για να ηρεμεί η κοιλιά από τα αιματώματα και πονάνε οι άτιμες στο μπράτσο. Και τι καλά, είναι τόσο μικρή η βελόνα που ... δεν καταλαβαίνεις πότε στην βάζει (δεν είναι σεξ. υποννοούμενο...). Κατά τα άλλα, μου είπε πως μπορεί να έχω ένα μικρό εξάνθημα σαν παρενέργεια αλλά όταν έβγαλα το πουκάμισο και είδε το εξάνθημα που έχω ήδη από το Tarceva, της είπα πως μέσα από αυτό δεν πρόκειται να φανεί... Δεν είχα καμία παρενέργεια, ούτε άμεσα ούτε και μέχρι σήμερα το πρωϊ. Από κει και πέρα, είναι απόφαση του καθενός τι θα κάνει.

Χτες έβρεξε πολύ, όλη τη μέρα έριχνε τουλούμια κατά διαστήματα και ανα περιοχές. Πρώτα σκέφτηκα τους ανθρώπους που έχουν σπίτια κοντά στα δάση που έχουν καεί το καλοκαίρι, και μετά σκέφτηκα τη Σούλη. Ύστερα μου το είπε και μόνη της, την πειράζει η βροχή για αυτό μάλλον μας πυροβόλησε με αυτή την πυρηνική βόμβα... ;-) Τη διάβασα 1/2 φορά και δεν τολμάω να το ξαναδιαβάσω, περιμένω να μαζέψω θάρρος ;-)

Αυτή τη βδομάδα ξεκίνησα δουλειά, δεν τρελλάθηκα ιδιαίτερα αλλά το θετικό είναι πως είμαι με φίλους από το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα. Τους πειράζω, με πειράζουν, γελάμε και περνάει η μέρα. Εννοείται πως γίνεται και η δουλειά, τι μας έχετε εμάς, για τίποτα αργούς ή άσχετους;;; Τσακάλια της στέπας είμαστε ;-)

Τώρα πρέπει να περάσω αμέσως στη Hope: έχω πολλά ράμματα για τη γούνα σου και όλο λέω να σε πάρω τηλέφωνο και όλο είναι ακατάλληλη η ώρα. Αυτό που σου λέω από εδώ είναι να ψάξεις να μας βρεις δουλειά, σε μαγαζί, μπακάλικο, μανάβικο, αν και θα προτιμούσα να πουλάμε στις λαϊκές φρούτα. Από τη μια σου χρειάζεται και σένα και από την άλλη θα περνάμε και καλά διαλαλώντας όλη μέρα: πάρε-πάρε, τέτοιο δεν έφαγες ούτε αρραβωνιασμένη!!! Αν φέρεις και την φιλενάδα: "πας καλά γιατρέ μου?", θα πουλήσουμε μέχρι και τις πέτρες! Σε αφήνω, τα υπόλοιπα θα τα ... ακούσεις ;-)

Αγαπητή roseberry, τους Anathema τους άκουσα και κατάλαβα αμέσως πως βγήκε το όνομα. Το ξεκόβω, ΟΧΙ, δεν μπορώ να ακούσω τέτοια μουσική, αν θέλω να γίνω χάλια θα βρω άλλους τρόπους, αν θέλω να πεθάνω, θα αφήσω τον καρκίνο να κάνει τη δουλειά του. Δεν δίνω δεκάρα για τους στίχους των τραγουδιών, αν θέλω τόσο δυνατό στίχο στο ξένο τραγούδι, θα διαβάσω ίσως ποίηση... Προς το παρών με βοηθάει να ακούω ίσα με 15 φορές την ημέρα το Πεθαίνω για σένα, του Μαργαρίτη, τίποτα άλλο. Βασικό κριτήριο για μένα είναι τα beat per minute, αν δεν κάνει πάνω από 300 τάμπα τούμπα το λεπτό ένα τραγούδι, θα σε ρίξει και είναι κρίμα. Άλλαξε μυαλά αλλιώς θα σας πάω με τη Hope (άλλη Ζυγός αυτή) στην Έφη Θώδη ;-)

Σήμερα είναι του Αγίου Νικολάου και σκεφτόμουν εχτές τους Νίκους που ξέρω. Με μια γρήγορη συγκεντρωτική, μου φάνηκε πως όλοι είναι ξηγημένα άτομα και λέω, μήπως τελικά έχει να κάνει και το όνομα με τον χαρακτήρα;;; Όπως και να έχει, εσείς θυμηθείτε τους, πάτε για επίσκεψη ή πάρτε τηλέφωνο.

Δε μου έρχεται κάτι άλλο νέο... Θα πάω σήμερα στον Μπάμπη να φάμε, θα φτιάξουμε 2-3 επιχειρήσεις στον αέρα, θα γελάσουμε και θα αναπλάσουμε το συκώτι μας κατά το 1/4. Στο γυρισμό έχω να περάσω από το Θείο Νίκο να πω χρόνια πολλά και κάπου εκεί γέμισε η Κυριακή.

Μήπως να πιούμε καφέ το άλλο Σάββατο; Να πέσει καμιά ιδέα στο τραπέζι και συμμετοχές; Να είναι καφές ή φαγητό; Για ξεδιπλωθείτε, αυτή τη φορά σας δίνω πολύ χρόνο!

Σας φιλώ, σας εύχομαι να περάσετε μια όμορφη Κυριακή και μην ξεχνάτε ποτέ: η Ζωή είναι ωραία, άσχετα αν έρχονται στιγμές και ώρες που δυσανασχετούμε και γκρινιάζουμε. Μόλις μπει η κακή ή μίζερη σκέψη στο μυαλό, ρίξε τη βελονιά: μα βρε χαζέ, η ζωή είναι ωραία, τι κάνεις;;;

Γεια σας τώρα.