Ψυχολογία και ήρωες με το... κιλό

Αν και είμαι χαμηλών τόνων, αυτή τη φορά τα έχω πάρει. Μετά από κάποιο σχόλιο που διάβασα στο μπλογκ του αρκούδου όσον αφορά στην ψυχολογία, γύρισα λίγο πίσω και διάβασα και άλλα μηνύματα, παρόμοια.

Και λέω, ΝΑΙ, η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο. Προσωπικά όμως, έχω βαρεθεί να το ακούω από υγιείς ή από light καρκινοπαθείς! Με τη διάγνωσή του ο καθένας, ενημερώνεται από το γιατρό του για το ποσοστό ίασης, υπάρχουν τα λεμφώματα, οι όρχεις και πολλοί άλλοι καρκίνοι σε αρχικό στάδιο που ξεπερνούν το 90% σε ίαση.
Πως να μην έχεις καλή ψυχολογία λοιπόν την ώρα που ξέρεις ότι (κατά 9χ%) είσαι νικητής, αρκεί να κατέβεις στο γήπεδο και να παίξεις;;; Την ώρα που ξέρεις ότι είσαι τυχερός μες την ατυχία σου, ότι τη γλύτωσες φτηνά, ότι θα μπορούσε να είναι και χειρότερα; Μέχρι να μου πουν ότι έχω πνεύμονα, μου είπαν ότι έχω λέμφωμα, έψαξα λίγο στο internet, είδα ότι θεραπεύεται κατά μεγάλο ποσοστό και ησύχασα μια χαρά!

Δε λέω, ο αγώνας του καθενός είναι για αυτόν ο μεγαλύτερος, ο πιο δύσκολος, ο Γολγοθάς ο ίδιος! Κοιτάξτε λίγο γύρω σας όμως, υπάρχουν ασθενείς σε στάδια και με καταστάσεις τέτοιες που ξέρουν ότι ελπίζουν και παλεύουν μόνο στην ποιότητα ζωής του καιρού που τους μένει. Ε, άιντε παραπέρα λοιπόν, πάτε στην Α2 κατηγορία να παραδώσετε μαθήματα ψυχολογίας.

Το άλλο που έχω βαρεθεί είναι οι Survivors, οι ήρωες με το κιλό. Το ξαναλέω, ο αγώνας του καθενός είναι ο μεγαλύτερος για τον ίδιο αλλά μήπως χρειάζεται και λίγη αυτογνωσία; Όταν ανέβηκες την Πάρνηθα μήπως πρέπει να δεις ότι είναι άλλοι που ανεβαίνουν τον Όλυμπο ή ακόμα ψηλότερα βουνά; Όταν απλά βρέχεσαι μήπως πρέπει να δεις ότι άλλοι είναι μες το νερό και μουλιάζουν; Ήρωες με το κιλό και Survivors παντού, αυτό βλέπω εγώ!

Προσωπικά, γνωρίζω ανθρώπους που είναι σε δυσκολότερη κατάσταση από εμένα και με εμπνέουν με τη στάση τους, στα δύσκολα σκέφτομαι: "αφού το έκανε ο τάδε, γίνεται, θα τα καταφέρεις κι εσύ". Κάποιος από την Α1 όμως, όχι από την Α2 ή Α3! Δεν μπορεί να με εμπνεύσει κάποιος από αυτές τις κατηγορίες, καταλάβατε πιστεύω πως εννοώ την κατηγοριοποίηση αυτή. Δεν μπορώ να έχω σαν leader μου κάποιον που έχει λίγα επιτεύγματα!

Όσον αφορά στη δική μου "καλή ψυχολογία" που δεν έχω τον τελευταίο καιρό, πιστεύω κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ρεαλιστής και αντικειμενικός με τα δικά του. Όταν πάρω τα σημάδια που πρέπει, θα βρω πάλι την καλή ψυχολογία.