Ζώδια

Πρέπει να ήταν 1973 με 1974, τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη, τότε που ανοίγει η κυνηγετική περίοδος. Είχε ανέβει ο Μπάμπης για κυνήγι από την Αθήνα στα μέρη μας και έτυχε να περνάει από το αμπέλι μας, τον κέρασε σταφύλια ο πατέρας μου, γνωρίστηκαν και από τότε έρχονταν κάθε χρόνο την ίδια εποχή για κυνήγι. Μαζί με την Καίτη, τη γυναίκα του.
Είχε πει του πατέρα μου να του βαφτίσει το παιδί που θα γεννιόταν σε λίγο, γεννήθηκε η ξαδέρφη μου όμως πρώτη, έπεσαν οι θείοι μου πάνω στον Μπάμπη και τελικά βάφτισαν αυτή. Από τότε την Καίτη την λέω "παραλίγο νονά". Πάντα μικρός ήμουν όταν έρχονταν στο χωριό, καλοκαίρι ή γιορτές. Ο Μπάμπης από οικοδόμος εξελίχθηκε σε εργολάβος, Μυκονιάτης στην καταγωγή, καμία σχέση το πνεύμα και η ψυχοσύνθεσή του με αυτά των καμπίσιων. Πέταγε το μυαλό του, έπαιρνε άλλες στροφές και η Καίτη ήταν πάντα σπίρτο. Φυσική ξανθιά, Σμυρνιά, γυναικάρα με τα όλα της! Φυσικά, σε όλους φαίνονταν λίγο πιο ψηλά από εμάς, Αθηναϊκή προφορά, ζωή στην πρωτεύουσα, τότε μάθαιναν τα νέα και τις τάσεις καιρό πριν έρθουν στα χωριά στην επαρχία.

Πριν λίγες μέρες επισκέφθηκα την Καίτη για πρώτη φορά στο σπίτι τους. Όλο το σπίτι ήταν γεμάτο με φωτογραφίες του Μπάμπη, η ίδια φωτογραφία σε διαφορετικά μεγέθη, σε κάδρο, επιτραπέζια και αφίσα σε τοίχο!!! Παντού ο Μπάμπης... μου είπε η Καίτη πως κάποια στιγμή το αποφάσισε και κατέβασε τις πολλές φωτογραφίες... (φαντάζομαι πόσες θα ήταν στην αρχή δηλαδή). Το σπίτι γεμάτο από αναμνηστικά ταξιδίων, σουβενίρ καλαίσθητα μιας και την είχαν την οικονομική άνεση.

Ο Μπάμπης πέθανε πριν αρκετά χρόνια από καρκίνο. Κάποια στιγμή και αφού είχαμε πει τα πολλά, με ρώτησε η Καίτη πως πάω με την υγεία μου και μόλις τελείωσε τη φράση γύρισε το πρόσωπό της προς την αντίθετη κατεύθυνση από το βλέμμα μου... Μου είπε μόνη της:

"Να σου πω Γιωργάκη τι άνθρωπος είμαι: για τον Μπάμπη ήμουν πάντα βράχος, όταν ήταν στο νοσοκομείο ήμουν πάντα εκεί μαζί του και ποτέ δε με είδε σε άσχημη κατάσταση ή διάθεση. Πάντα ήμουν όλα για αυτόν και όταν ήμουν μαζί του ήμουν δυνατός άνθρωπος, για αυτόν. Μια φορά μόνο με είδε με κόκκινα μάτια και με ρώτησε γιατί, του απάντησα με φυσικό τρόπο πως με πείραξαν κάποια φάρμακα και έριχνα σταγόνες στα μάτια μου. Όταν έφευγα όμως και έμενα μόνη μου, μακριά από τον Μπάμπη, δεν ήμουν τίποτα Γιωργάκη, ήμουν ένα με το πάτωμα, ήμουν ένα μηδενικό που φοβόταν τα πάντα και έτρεμε το καθετί."

Νιώθω οικεία με την Καίτη και δεν άντεξα, τη ρώτησα, μου είπε: βρες το, σου έδωσα σημαντικά στοιχεία! Σκέφτηκα λίγο, η πρώτη μου απάντηση ήταν Δίδυμος. Απέτυχα, θα το βρεις, μου είπε, έχεις όλα τα στοιχεία. Η δεύτερη κουβέντα μου ήταν: Ιχθύς. Και κούνησε το κεφάλι της συγκαταβατικά η Καίτη και κατάλαβα και γω τις χίλιες μύριες ευαισθησίες της. Είναι ευαίσθητα τα ψαράκια, της προσφοράς, ζουν σε ένα δικό τους ονειρικό κόσμο, παραμυθένιο και δύσκολα δέχονται να βγουν από αυτόν.

Όπως καταλάβατε, σε αυτή τη στήλη θα μιλάμε για Ζώδια!