Νυχτερινό, Σωκράτης Μάλαμας
Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου
Και λες το χέρι σου κρατώ και εσύ είσαι δικός μου
Και πάνω ο ήλιος μια πηγή μια χρυσαφένια βρύση
Νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΔΕΣ ΚΙ ΕΔΩ
-
-
Πολλοί μόνοι μαςΠριν από 5 μήνες
-
Για όταν η μαμά δε θα είναι εδώΠριν από 2 χρόνια
-
Οι χρωματιστές κορδέλεςΠριν από 7 χρόνια
-
Τι σημαίνει αγάπη...Πριν από 10 χρόνια
-
Το μέλλον δεν χαρίζεται σε κανένανΠριν από 11 χρόνια
-
-
Του Λάμπη…Πριν από 13 χρόνια
-
ΦρέζεςΠριν από 14 χρόνια
-
Καρκίνος Του ΜαστούΠριν από 15 χρόνια
-
ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ!Πριν από 15 χρόνια
-
Ηθικόν ακμαιότατον…Πριν από 15 χρόνια
-
Tα 15' του Γουόρχολ να αφήσουν βάσηΠριν από 17 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Η ΚΛΩΣΤΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!
1 ΣΚΕΨΕΙΣ:
Νυχτερινό - Σ. Μάλαμας
Στίχοι Δημήτρης Παπαχαραλάμπους
Τσέλο Γιώργος Καλούδης
Ακ.Κιθάρα Σ.Μαλαμας
Κοντραμπάσο Δ.Μπασλάμ
Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει τι αντέχει
Κι εκείνη μου πε τη σιωπή για μυστικό της έχει
Το αστέρι ρώτησα μετά τι έχει μάθει ως τώρα
Τα χίλια χρόνια μ’ απαντά περνάνε σε μιαν ώρα
Και πάνω ο ήλιος μια πηγή μια κόκκινη κηλίδα
Λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ότι είδα
Το χώμα ρώτησα ξανά παλιά αν ήταν σώμα
Και μου πε τα ψηλά βουνά και αυτά θα γίνουν χώμα
Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου
Και λες το χέρι σου κρατώ και εσύ είσαι δικός μου
Και πάνω ο ήλιος μια βροχή μια χρυσαφένια βρύση
Νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει
Δημοσίευση σχολίου