Χοιρινό με πράσσα

Ή πρασσοτηγανιά όπως το λένε στη Θεσσαλία και τρώγεται ανήμερα των Χριστουγέννων και τις μέρες αυτές τις γιορτινές. Παλιά, έσφαζαν στα σπίτια το γουρούνι αυτές τις μέρες που μεγάλωναν από το φθινόπωρο. Με αυτό έκαναν πολλά φαγητά, λουκάνικα, έβγαιναν οι μπροζόλες και άλλα πολλά κρέατα. Για αυτό μάλλον έχει καθιερωθεί το φαγητό αυτό να μαγειρεύεται αυτές τις μέρες, υπήρχε το κρέας!
Δεν έχω περάσει την εικόνα του μάγειρα, άλλη μια συνταγή έχω γράψει δική μου, τον μαρινάτο γαύρο και έτσι είναι. Δεν με ενδιαφέρει πολύ η μαγειρική, αν μου αρέσει όμως κάτι, θα ασχοληθώ και θα το φτιάξω. Για πάμε να δούμε την πρασσοτηγανιά:

Χρειάζεσαι:

1 κιλό περίπου χοιρινό χωρίς κόκκαλο

8 - 10 πράσσα (ανάλογα με τη διάμετρό τους)

λάδι

2 λεμόνια

1 κρεμμύδι

Παρασκευή

Κόβεις το κρεμμύδι και το τσιγαρίζεις στο λάδι, στη συνέχεια ρίχνεις το κρέας και το τσιγαρίζεις καλά από όλες τις πλευρές. Το κρέας πρέπει να είναι κομμένο σε μικρά κομμάτια, για τηγανιά, γνωρίζουν όλοι οι κρεοπώλες. Επίσης, αν έχει και λίγο λίπος το χοιρινό τόσο το καλύτερο, δένει καλά με το γλυκό πράσσο. Καθαρίζεις τα πράσσα και πετάς τα χαλασμένα φύλλα, ύστερα τα κόβεις κάθετα σε μήκος 5-7 εκατοστά περίπου και στη συνέχεια τα κόβεις και κατά μήκος 1 φορά (2 αν είναι πολύ χοντρά). Ρίχνεις τα πράσσα στην κατσαρόλα μαζί με το αλάτι και τα 2 λεμόνια και κλείνεις το καπάκι. Εδώ είναι το μυστικό της επιτυχίας ή της αποτυχίας επίσης. Το φαγητό θέλει λίγο νερό για να μην κολλήσει, τα πράσσα βγάζουν αρκετό νερό αφού περάσουν από το στάδιο του ξερού στον πολτό. Θέλει λίγη προσοχή λοιπόν στην αρχή, ρίξτε έστω 1 ποτήρι νερό και αφήστε τα να βράσουν. Παρακολουθείς το φαγητό και όταν το ζουμί είναι λίγο, χαμηλώνεις τη φωτιά στο 2 και το αφήνεις να βράσει λίγο ακόμα μέχρι να πιει και το τελευταίο ζουμί. Χρειάζεται αυτόν τον χρόνο προσοχή και ανακάτεμα, δεν το αφήνεις στο αυτόματο για να κάνεις μπάνιο, δε θα φας ποτέ ;-)

Για να πετύχει το πρασσάτο, θα πρέπει να αρπάξει, να κολλήσει λίγο έστω το κρέας με τα πράσσα, να τρως και να σου έρχεται μια μακρινή γεύση του καμμένου! Μακρινή όμως, έτσι; Αν καρκανιάσει δεν τρώγεται πια ;-)

Έχω πει πως δεν είμαι οπαδός των μπαχαρικών και μυρωδικών, αν κάποιος νομίζει πως ταιριάζει εδώ κάποιο μυρωδικό, ας το προσθέσει! Η επιτυχία αυτού του φαγητού έγκειται στην σύνθεση και αντίθεση των γεύσεων, τα πράσσα είναι γλυκά και ταιριάζουν πολύ καλά με τη γεύση του χοιρινού και τη ρουφάνε καθώς μαγειρεύονται. Από την άλλη, ο χυμός λεμονιού έρχεται σε αντίθεση με το γλυκό του πράσσου και πρέπει να υπάρχει, η απουσία του λεμονιού δίνει άλλο φαγητό τελείως. Ο σκοπός είναι το κρέας να είναι κρυμμένο ανάμεσα στα πράσσα.

Σας εύχομαι καλή επιτυχία και καλή όρεξη.