Νικητές όλοι...

 

Σήμερα έγινε ο προτελευταίος αγώνας του MOTO GP στην Μαλαισία, ο Rossi (που υποστηρίζουμε εμείς) πήρε την 3η θέση και κατέκτησε μαθηματικά το πρωτάθλημα. Ξέρω πως δεν σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτό και δεν το αναφέρω προς ενημέρωσή σας για το Moto Gp...
Από πέρσι και μετά την αρρώστια αντιμετωπίζω μια δυσκολία με τους αγώνες κάθε είδους! Έχω πρόβλημα με τους τερματισμούς και τους νικητές, με το που τερματίσει κάποιος και αν κάνει και κάποιο ρεκόρ ιδίως, βούρκωμα στα μάτια και έτοιμος για κλάμα!!! Στην αρχή είχα πάθει πλάκα, έψαχνα να βρω ποια φάρμακα με πείραζαν, είχε και Euro πέρσι, μετά Ολυμπιακούς στο Πεκίνο και φέτος που δείχνει το Moto Gp ο ΣΚΑΙ έχω πρόβλημα με τον Rossi. Κάθε τόσο που κερδίζει είμαι έτοιμος για κλάμα, κάτι που δεν το είχα παλιά βέβαια.

Μετά από σκέψη και ανάλυση, κατέληξα πως έχει άμεση σχέση με τον καρκίνο και τον αγώνα που δίνουμε. Όπως κάθε αθλητής κάνει την προετοιμασία του, έχει τη στρατηγική του έτοιμη, δίνει τον αγώνα του, έτσι είμαστε και εμείς. Προετοιμαζόμαστε, σωματικά και ψυχολογικά, ετοιμάζουμε κάποια στρατηγική στο μυαλό μας και κατεβαίνουμε στον στοίβο κάθε τόσο για να δώσουμε τον αγώνα μας. Ο αγώνας είναι μεγάλος και έχει πίστες, ακόμα και αν η τοποθεσία δεν αλλάζει. Ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε πόσες είναι οι πίστες ή πόσα χιλιόμετρα είναι ο μαραθώνιος, ο αγώνας είναι αγώνας!!!

Και όλοι μας, όπως κάθε αγωνιζόμενος, έχουμε στο μυαλό μας τη νίκη. Δεν κατεβαίνει κανείς σε αγώνα για να χάσει, ίσως κάποιος να μην είναι έτοιμος ακόμα και να περιμένει να ετοιμαστεί καλύτερα αλλά ο στόχος είναι και πρέπει να είναι η νίκη!

Για αυτό όταν βλέπω νικητή, να πανηγυρίζει, να κάνει το γύρο του θριάμβου και να έχει ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, σκέφτομαι τους δικούς μας αγώνες και θέλω να μας δω στη γραμμή του τερματισμού. Δεν έχει σημασία η σειρά σε εμάς, άλλωστε ο αντίπαλος είναι ένας. Όπως ανταμοίβεται ένας αθλητής για την προσπάθειά του, έτσι περιμένω να αμοιφθούν και οι δικοί μας κόποι και ο ιδρώτας μας στην προετοιμασία. Ρεαλιστής γαρ, γνωρίζω πως δε θα φτάσουμε όλοι στον τερματισμό, δε θα ανεβούμε όλοι στο βάθρο, δε θα παίξουμε με τη σαμπάνια ούτε θα έρθει η δίμετρη ξανθιά να μας περάσει στο λαιμό το μετάλλιο.

Είπα όμως, δεν κατεβαίνει κανείς αθλητής στον αγώνα για να χάσει, έτσι κι εμείς αγωνιζόμαστε έχοντας στο μυαλό μας σκηνές τερματισμού και πανηγυρισμών των νικητών. Συγχαρητήρια στον Rossi, εύχομαι και σας φορτώνω με την ευθύνη να προσπαθείτε όλοι να του μοιάσετε!