Α γ ι ό κ α μ π ο ς Νοέμβρης 2009

Είμαστε καλοπερασάκηδες, τι να κάνουμε;;; Το αυτοκινούμενο πίσω είναι της παρέας και δεν μας λείπει τίποτα!

 

 Ήταν πολύ καλή ημέρα με μια θάλασσα σχεδόν λάδι!

 

 Έτσι καταλήξαμε, αφού τα ψάρια δεν έφταναν για όλους, το γυρίσαμε στα λουκάνικα!

Το περασμένο Σαββατοκύριακο ήμουν στο χωριό πάλι και κανονίστηκε να εκμεταλλευτούμε τον καλό καιρό για ένα ψάρεμα. Το Σάββατο λοιπόν, φύγαμε μετά το φαγητό για τις παραλίες της Λ ά ρ ι σ α ς, Β ε λ ί κ α, Σω τ η ρ ί τ σ α, Α γ ι ό κ α μ π ο ς. To support team έφερε το δόλωμα το σωστό από Θεσσαλονίκη και αυτή τη φορά είχαμε extra υποστήριξη από θείους, ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο με όλο τον εξοπλισμό ενός σπιτιού άμεσα διαθέσιμο.

Αφού πήραμε καφέ, βρήκαμε μέρος να σταθούμε και τα πολλά τα χέρια δίνουν αέρα στη δουλειά. Σε λίγη ώρα όλα ήταν έτοιμα, τα καλάμια ψάρευαν, εμείς πίναμε καφέ, χαζεύαμε στην παραλία, δοκιμάζαμε την χταποδιέρα (χωρίς επιτυχία...) και μαζεύαμε ξύλα! Αυτά τα 15 χλμ παραλίας έχουν πολλά ξύλα ακόμα και το καλοκαίρι! Λίγο πιο κει ξεκινάει ο Κίσσαβος και όλο τον χρόνο με τις καταιγίδες, τα ρέματα κατεβάζουν ξύλα από το βουνό στη θάλασσα. Με τον κατάλληλο καιρό, το κύμα ξεβράζει τα ξύλα στην παραλία τα οποία καίγονται μια χαρά όλο το χρόνο. Προλάβαμε και κάναμε ένα βουνό πριν νυχτώσει ;-)

Μετά από καμιά ώρα ψάρεμα ήρθε η πρώτη μουρμούρα, μεγάλη, χειμωνιάτικη. Πάνω που λέγαμε ότι το ψάρεμα ήταν μόνο η αφορμή! Λίγο πιο μετά πιάστηκε και η 2η, μουρμούρα πάλι και μας έφτιαξε το κέφι. Κάποια στιγμή, κατά τις 6 και μετά από 3 ώρες στην παραλία, νομίζαμε πως είχε περάσει μια ολόκληρη μέρα εκεί, μιας και νυχτώνει νωρίς πια. Βρεθήκαμε στο δίλλημα να φύγουμε ή να το χοντρύνουμε, έσπρωξα και γω και σε λίγο η παραλία μύρισε από τα λουκάνικα στη σχάρα! Ήταν όλα έτοιμα, τα κάρβουνα, η σχάρα στο τροχόσπιτο, βρέθηκαν και τα λουκάνικα τα οποία συνοδεύτηκαν με καλό κόκκινο κρασί. Κάποια στιγμή μας ξύπνησε το κουδούνισμα του καλαμιού και θυμηθήκαμε ότι το ψάρεμα δεν είχε σταματήσει, η 3η μουρμούρα έφτασε μόλις!

Αφού φαγώθηκαν όλα τα κρέατα και τελείωσε το κρασί, η υγρασία έπεφτε παχιά παχιά και τα ψάρια πήγαιναν για ύπνο σιγά σιγά, τα μαζέψαμε και μεις για τα σπίτια μας. Κατά τις 9 βαριά ήμασταν σπίτι, χορτάτοι και πιωμένοι, με τα ψάρια στο ψυγείο να με περιμένουν. Επειδή η Κυριακή έχει τιμητικά το αρνάκι της, τις έφαγα τις μουρμούρες τη Δευτέρα και μύριζαν θάλασσα!!! Το τμήμα υποστήριξης ξεκίνησε να ψαρεύει οπότε δεν είχαμε συνεχή φωτογραφική κάλυψη, σε λίγο μάλλον θα γίνω εγώ το τμήμα υποστήριξης και θα φέρνω καφέ, θα τραβάω φωτογραφίες ;-)

Άλλο ένα ψάρεμα συνδυάστηκε μια χαρά με βόλτα, χάζι, χαβαλέ, φωτιά, ψήσιμο, φαγητό, ποτό και καλή παρέα! Το τέλος κάθε ψαρέματος σημαίνει την αρχή στρατηγικού σχεδιασμού του επόμενου.

ΥΓ: Τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα είναι όλα τα λεφτά: δίνουν ανεξάντλητη ελευθερία και παροχές δίχως τέρμα, εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Το ζεστό τσάι που ήπιαμε στο σούρουπο ήταν όλα τα λεφτά!