Εγχειρίδιο Δύναμης & Κουράγιου (2)

Έτυχε και το συζήτησα πολύ αυτό το θέμα της Καλής Ψυχολογίας τις τελευταίες μέρες και νομίζω πως πρέπει να προηγηθεί στο Εγχειρίδιο Δύναμης! Έχει περισσότερη σημασία, το θέμα των εξετάσεων μπορεί να περιμένει, να πάρουμε μια ανάσα και θα τις κάνουμε τις εξετάσεις μετά!

Το θέμα λοιπόν είναι Ψυχολογία, Καλή Ψυχολογία, Καλό Ηθικό, Πεσμένο ή Αρνητικό Ηθικό. Το έχουμε συζητήσει όλοι μας πολλές φορές, με ειδικούς, άσχετους, ασθενείς, γιατρούς, με τον καθένα. Τα συμπεράσματα ποια είναι;;;

Να αναφέρω τα δικά μου ενώ θεωρώ πως έχω "ωριμάσει" πλέον σαν ασθενής: η ψυχολογία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στις περιπτώσεις καρκινοπαθών. Ίσως να μην καταφέρει το κέφι να εμποδίσει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων, ούτε να μας σώσει από τις μεταστάσεις. Προσωπικά δεν πιστεύω σε αυτό που ακούγεται ότι: "η ψυχολογία είναι το παν" γιατί την πάτησα, προδόθηκα και άλλαξα γνώμη! Έτσι πίστευα και πρέσβευα και γω, μέχρι που έζησα την υποτροπή ενώ είχα διατηρήσει την ψυχολογία μου στο ζενίθ για ένα ολόκληρο χρόνο, μέσα από ΧΜΘ και ένα σωρό δυσκολίες. Τώρα πια πιστεύω πως ότι είναι να συμβεί, θα συμβεί. Η ψυχολογία μόνη της δεν είναι ικανή να ανατρέψει μια αρνητική κατάσταση. Είναι δυνατόν όμως να προκαλέσει πολλά προβλήματα η κακή ψυχολογία. Αν κάποιος ασθενής δεν νιώθει καλά και το ηθικό του είναι χαμηλό, τότε σίγουρα δεν θα βοηθηθεί στον αγώνα του και πιθανόν να προκαλέσει και προβλήματα. Δυσκολίες όσον αφορά στις δυνάμεις του, στην καθημερινότητά του, στην γενική πορεία του σαν ασθενής, ίσως ακόμα και στην συμπεριφορά του ανοσοποιητικού του συστήματος και πολλά άλλα!

Θυμάμαι στην τελευταία (υποτίθεται) ΧΜΘ μου ήταν να πάρω μόνο το Gemzar! Σηκώθηκα αξημέρωτα, πήγα στα Πατήσια στο θείο το ζαχαροπλάστη και πήρα γλυκά για το νοσοκομείο και τη δουλειά (τον τρόμαξα τον άνθρωπο ;-) ). Πότε με τρύπησαν, πότε το ήπια το φάρμακο, πότε έφτασα στη δουλειά και μοίραζα τα γλυκά, δεν κατάλαβα τίποτα! Και το σημαντικότερο, σε αυτή τη χημειοθεραπεία είχα τις λιγότερες παρενέργειες, σχεδόν μηδενικές! Περίμενα τόσο καιρό να τελειώσω και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Αν ο ασθενής μπορεί να είναι πάντα χαρούμενος, σίγουρα θα τον βοηθήσει πολύ! Ας είναι μια τρέλα, μια ευφορία, μια παραζάλη, μια χαρά χωρίς αιτία, ένα αλαλούμ συναισθημάτων που φωνάζει για να διώξει μακριά το κακό! Το υπογράφω ότι μόνο καλό μπορεί να κάνει!

Και ρωτάει ο κάθε ασθενής: που να την βρω την καλή διάθεση ρε μεγάλε, την ώρα που τρώω τις σφαλιάρες απανωτές; όταν μου έρχονται οι μεταστάσεις εκεί που περιμένω βελτίωση; όταν δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου; όταν φοβάμαι μήπως πεθάνω; όταν θεωρώ δεδομένο το θάνατο και η μόνη άγνωστη παράμετρος είναι η χρονική στιγμή;;; Μπορώ και στέκομαι σε αυτό το βήμα και γράφω γιατί τα έχω νιώσει όλα αυτά και ακόμα χειρότερα! Έχω βιώσει δύσκολες καταστάσεις, στιγμές σκότους στο τούνελ, θυμάστε οι παλιότεροι όταν τα πιο αισιόδοξα τραγούδια που ακούγονταν εδώ ήταν τα: "Αν ήσουν δίκαιος θεός" και το "Πάντα θλιμμένη χαραυγή"! Μπορεί να τα άκουγα και είκοσι φορές τη μέρα το καθένα και μόνο που δεν έκοβα φλέβες! Το έζησα το δράμα μου, το γλέντησα και εδώ που είμαι θεωρώ πως έχω ωριμάσει. Γιατί βλέπω πως εκείνη η περίοδος δεν μου έδωσε τίποτα απολύτως! Ήταν μόνο χαμένος καιρός, αν είχα διαφορετική διάθεση θα μπορούσα να είχα κάνει ακόμα περισσότερα πράγματα και να είχα κερδίσει μέρες! Τώρα θλίβομαι που έχασα αυτές τις μέρες, κλεισμένος στο σπίτι και μουρτζούφλης αντί να είμαι έξω και να χαίρομαι τη ζωή! Γιατί εμείς πρέπει να μετράμε και την ώρα, όχι τη μέρα! Για τέτοιο κέρδος πρέπει να μιλάμε!

Οι Κινέζοι λένε: "Έξυπνος είναι αυτός που μαθαίνει από τα λάθη του, σοφός είναι αυτός που μαθαίνει από τα λάθη των άλλων". Μπορείτε να γίνετε σοφοί κατευθείαν; χωρίς να περάσετε από το στάδιο της εξυπνάδας; Είσαι καρκινοπαθής; Απόδειξη! Το διαβατήριο της τρέλας σου που είναι; Το μόνιμο χαμόγελο; Τα διακοπτάκια που αφήνουν απέξω όλα τα στενάχωρα; Πρέπει να καταλάβεις πως τώρα ήρθε η ώρα να ζήσουμε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Πολλές φορές είναι χρόνια αμέτρητα, τόσα που κανείς δεν περίμενε! Τι κέρδος αυτό για εμάς;;;;; Ατελείωτες μέρες να τις ζούμε σαν να είναι η τελευταία, τόσο καλά! Αντίθετα, ίσως να ζήσουμε χρόνια ολόκληρα με μια μιζέρια και με την αναμονή του επόμενου χτυπήματος! Το οποίο ίσως να μην έρθει ποτέ. Αλλά και να έρθει μετά από 1, 3, 5, 10 χρόνια, αξίζει να χαραμίσουμε όλα τα προηγούμενα απλά και μόνο για να επιβεβαιωθούν οι φόβοι μας;;;

Θέλεις το θεό παρέα; Πάρτον. Θέλεις φίλους και συγγενείς; Έχε τους. Θες γιατρούς και επιστήμονες; Κυνήγα τους. Το πρώτο βιολί όμως είσαι εσύ και το σημαντικότερο, εσύ είσαι και το κοινό! Παίζεις εσύ και ακούς επίσης! Αν θα παίξεις καλά, θα ευχαριστηθεί και το αυτί σου, αν θα παίξεις φάλτσα, μια παραφωνία θα σου μείνει και μια πικρία μόνο! Όλα αυτά τα πιστεύω και τα κάνω πράξη καθημερινά: είμαι στο τέταρτο στάδιο (θεικό είναι το "τελικού σταδίου") και ώρες ώρες ξεχνάω και τον καρκίνο! Όπως έχετε νιώσει κι εσείς, ο καρκίνος μας έχει κάνει καλύτερους σε πολλούς τομείς! Εκμεταλλευτείτε όλο αυτό το χρόνο που έχετε και "κλέψτε" από τον κερατά τον χρόνο, ξεζουμίστε τη στιγμή και περάστε καλά! Να γελάτε, να είστε καλά, να έχετε ακμαίο ηθικό. Ότι είναι να γίνει θα γίνει! Φροντίστε να απολαύσετε τη διαδρομή! Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε έχοντας Καλή Ψυχολογία και χαμένοι με Πεσμένο Ηθικό! Το υπογράφω!