Ρόζα, Υπόγεια Ρεύματα
Για τη vanesa που το ζήτησε, προτίμησα το live, αν θέλεις κάποιο άλλο πες μου, δεν είναι τίποτα να αλλάξει.
αφιερώνεται στο Μυρτιλάκι
Για τη vanesa που το ζήτησε, προτίμησα το live, αν θέλεις κάποιο άλλο πες μου, δεν είναι τίποτα να αλλάξει.
είμαι του '75 και πάσχω από μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, στάδιο IV. Έχω κάνει τις ΧΜΘ (Taxotere, Carboplatin, Avastin, Gemzar, Cisplatin & Alimta). Τώρα παίρνω Tarceva και με το χάπι αυτό ελπίζω να συνεχίσω τη ζωή μου στο επίπεδο ποιότητας που έχω τώρα για όσο πάει.
Εδώ θα βρεις: τραγούδια, νέα, φωτογραφίες και περιγραφές από ταξίδια μου όπως και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που θα αρέσουν σε μένα ή σε αναγνώστες. Μπορείς να ρωτήσεις αν κάτι σε ενδιαφέρει προσωπικά και να ζητήσεις οτιδήποτε. giorgos@ionathan.info
© Blogger template 'Fly Away' by Ourblogtemplates.com 2008, mail@me
Back to TOP
1 ΣΚΕΨΕΙΣ:
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Δημοσίευση σχολίου