Ψυχοδηλώνω: Προτεραιότητες!

Από τη μια με ενοχλεί που γράφω όλη την ώρα σοβαρά και από την άλλη μου αρέσει και λίγο γιατί σε βάζω να κάνεις συγκρίσεις και λέω κάτι καλό θα βγει. Τώρα έχουμε ψυχοδηλωτικό θέμα όμως, Προτεραιότητες!

Χθες βράδυ βγήκα για περπάτημα, δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά τον τελευταίο καιρό, κατά τις 3-4 τα μεσάνυχτα ανοίγουν τα βλέφαρα και παρά την απαράμιλη ομορφιά των πράσινων οφθαλμών μου, δεν είναι κανείς ξύπνιος και με διάθεση να τα δει εκείνη την ώρα! Είπα λοιπόν να κουραστώ λίγο παραπάνω μπας και κοιμηθώ πιο εύκολα.

Στη βόλτα πάνω, άρχισαν να με τσιμπούν λίγο οι οστικές μεταστάσεις, πάνε κάποιες μέρες που με τσιμπάνε αλλά δεν δίνω σημασία. Δεν το αξιολογώ ιδιαίτερα καθώς οι παρενέργειες του tarceva σε δέρμα, νύχια κλπ κλπ συνεχίζουν ακάθεκτες και επίσης ο πνεύμονας φαίνεται να δουλεύει καλά, χωρίς βήχα και με καλό κορεσμό. Υποθέτω τρία πράγματα: είτε υπάρχει δραστηριότητα μόνο στα οστά, είτε στα οστά και στον ιστό αλλά δεν φάνηκε ακόμα, είτε τα τσιμπήματα οφείλονται στην αποχή από το Zometa. Το οποίο το έχω κόψει από το Νοέμβρη λόγω οστεονέκρωσης (ένας ένας, όλοι θα πάρετε...)! Και παρέα με τα τσιμπήματα, είπα να φτιάξω επιτέλους αυτή τη γαμημένη λίστα με τις προτεραιότητες που μάλλον έχει ανακατευτεί τελευταία. Και ξέρεις κάτι, βρήκα τις εξής:

1. Να ζήσω καλά

2.-

3.-

4.-

Δεν βρήκα τι να συμπληρώσω στις άλλες θέσεις... και είπα να δώσω τότε μ ε γ ά λ η σημασία στη μοναδική εγγραφή της λίστας μου!

Πήγα σήμερα στο εργοστάσιο, στο αφεντικό που μου είχε ζητήσει πριν 3 μήνες να πάρω αναρρωτική για να βοηθήσω την εταιρεία. "Αφού μου ζήτησες να κάνω κάτι για όφελος της εταιρείας και το έκανα, ήρθα κι εγώ να ζητήσω κάτι που είναι καλό για μένα αυτή τη στιγμή: να με αποζημιώσετε και να σταματήσω από την εταιρεία!" Καλά δεν το έθεσα ο άτιμος; Δεν έφερε πολλές αντιρρήσεις, θέλω να πιστεύω πως σε 10-15 μέρες θα την πάρω την αποζημίωση (ανάλογα με τις ακάλυπτες επιταγές που θα σκάσουν...). Μετά ξεκινάω την διαδικασία για να εκδώσω αναπηρική σύνταξη από το ΤΣΜΕΔΕ, λίγα χαρτιά, να περάσω επιτροπή, να σιγουρέψω ότι θα πάρω ποσοστό αναπηρίας πάνω από 67%, να περιμένω 6 μήνες και να ελπίσω ότι θα πάρω τότε αναδρομικά κάποια χρήματα.

Όχι, δεν το έχω λυμένο το οικονομικό, κάθε άλλο μάλιστα. Έτρεχα με την καρμποπλατίνα και τη γεμσιταβίνη στο στόμα ακόμα να δουλέψω για να πάρω το μηνιάτικο. Να σιγουρέψω πως δε θα βρουν ευκαιρία να με απολύσουν. Ψυχοδηλώνω τελικά: έκανα λάθος! Ίσως τότε να μου φαίνονταν σωστή η λίστα με τις προτεραιότητές μου, σύμφωνα με τα όσα γνώριζα. Τώρα είναι καλύτερη όμως και προβλέπει πολλές ληστείες της ζωής, όσες μπορώ παραπάνω! Τώρα καταλαβαίνω πως τα σκουλαρίκια που φοράω έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος από όσο έχω καταλάβει και θα πρέπει να αναθεωρήσω: να μην τα φοράω μόνο για ομορφιά, πρέπει να ψάξω και τη θεωρία... Χαίρομαι πολύ γιατί τώρα πια είναι ξεκάθαρο σε μένα τι ακριβώς πρέπει να κάνω, να ικανοποιήσω μια πολύ μικρή λίστα προτεραιοτήτων!

Αύριο θα πάω στον κύρο Γρανάζη, να μου πει μια γνώμη για τα τσιμπήματα, κάτι θα έχει να πει κι αυτός, όχι ότι είναι να κρέμομαι από τα χείλη του...

ΥΓ1: Δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω αλλά θα σου δώσω δίκιο: άντε να φτιάξεις λίστα προτεραιοτήτων σήμερα, έτσι όπως είναι τα πράγματα και με όσες κοσμογονικές αλλαγές γίνονται. Μήπως, μήπως όμως αναρωτιέμαι, θα έπρεπε το Νο1 στη λίστα σου να είναι ίδιο και με το Νο1 της δικής μου;;;

ΥΓ2: Μν τυχόν ανησυχήσεις που γράφω ότι με τσιμπούν οι μεταστάσεις, δεν είναι τίποτα. Είμαι μια χαρά, εσύ νας εργαστείς σήμερα (και αύριο) για να έχεις να κερνάς καμιά μπύρα το καλοκαίρι!

ΥΓ3: Ψάχνω σοβαρά για σκύλο, κατά προτίμηση μικρόσωμο για να χωράει και σε σπίτι! Νάντια το ενδιαφέρον μου είσαι σοβαρό, δες το θέμα ασάπ ;-)