Δυό χρόνια πριν...

Πριν δυό χρόνια ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου & Ελένης, πήγα νωρίς στο νοσοκομείο για να κάνω μια ακτινογραφία, είχα μια δυσκολία στην αναπνοή, δύσπνοια, βήχα. Για πρώτη φορά είχα αφήσει τον καπνό στο γραφείο καθώς ήμουν σίγουρος ότι δεν θα κάπνιζα, δεν μπορούσα πια να καπνίσω.

Αντί για ακτινογραφία μόνο, έκανα όλο το σετάκι αξονικών, μαγνητικών, βρογχοσκόπηση και μετά από μια βδομάδα μου το έφεραν με τρόπο. Δεν περίμενα ποτέ να ακούσω πως έχω καρκίνο, όταν μου έλεγαν να μην καπνίζω απαντούσα ειρωνικά: "αν πάθω ποτέ τίποτα θα δω τότε τι θα κάνω", όπως απαντούν πολλοί συνεχώς. Εξυπνάδες... Όχι ότι το έπαθα από το κάπνισμα αλλά σίγουρα δε βοηθάει.

Δυό χρόνια μετά, δεν έχω ούτε καμιά τρομερή διάθεση να πανηγυρίσω που υπάρχω ακόμα, ούτε φοβάμαι, λίγο απαθής είμαι και ψάχνω να βρω νέους στόχους για να δώσω ενδιαφέρον στη ζωή μου. Η οποία έχει αλλάξει ραγδαία, βελτιώθηκα κιόλας σε πολλούς τομείς αλλά θα προτιμούσα να μου έρχονταν αυτές οι ζυμώσεις στα γεράματα, στα βαθιά -ήντα ή ας έμενα και παλιάνθρωπος και παλιοχαρακτήρας βρε αδερφέ: σώνει και καλά να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να αγιάσω μετά;;;

Μη μου ευχηθείτε τα γνωστά και τετριμένα, χρόνια πολλά και λοιπές συναισθηματικές χαζομάρες. Να κάνω μερικά ταξίδια ακόμα και να δοκιμάσω όλες τις ψ υ χ ο δ η λ ω τ ι κ έ ς και ψ υ χ ο τ ρ ό π ε ς ουσίες, μετά τα ε ν θ ε ο γ ε ν ή και ότι άλλο υπάρχει και αγνοώ (από πέντε φορές το καθένα, για τεκμηρίωση ;-) ). Μετά ας γίνει το θέλημα του MAC.

Χρόνια πολλά Κωνσταντίνε

Χρόνια πολλά Κωνσταντίνα

Χρόνια πολλά Ντίνο

Χρόνια πολλά Ντίνα

Χρόνια πολλά Ελένη

Άντε γαμήσου καρκίνε!!!!!