Φίλοι από τα παλιά!

 Όπως είπα και στους φίλους μου, από τα παλιά, με τη διάγνωση του καρκίνου επήλθε και ένα χάσμα στη ζωή μου. Κόπηκε στα δύο, ζωή Προ καρκίνου και ζωή Μετά καρκίνου. Αρκετοί είναι αυτοί που ξέρουν κάποια πράγματα για μένα αλλά όσοι παρακολουθείτε το blog μου αλλά δεν με γνωρίζετε καθόλου, γνωρίζετε περισσότερα από τον κάθε καλό μου φίλο από τα παλιά. Μιλάω για τους καλούς φίλους, όχι για αυτούς που ηθελημένα έσβησα τα τηλέφωνά τους από το κινητό μου ή αυτούς που δεν επικοινώνησαν μετά από δύο χρόνια μαζί μου.

Ήταν περισσότερο το αίσθημα οικειότητας που υπάρχει μεταξύ ομοιοπαθών που με βοήθησε να μιλάω πιο εύκολα σε άγνωστους για όλα αυτά τα δύσκολα του καρκίνου. Επίσης, από όλα αυτά ήθελα να προστατεύσω τους φίλους μου, λίγα τους έλεγα για να μην στενοχωριούνται. Άλλωστε με είχαν συνηθίσει διαφορετικά, υγιή και δεν ήθελα να παρουσιαστώ με διαφορετική εικόνα.

Πολλές φορές σκέφτηκα να ενώσω αυτούς τους δύο κόσμους σκεπτόμενος πως δεν έχω πέσει από τον ουρανό στον πλανήτη καρκίνο ρε γαμώτο, είχα ζήσει κι άλλα 30 χρόνια πιο πριν και έχω και φίλους καλούς από τα παλιά. Όταν τα έβαζα στη ζυγαριά, πάντα έβρισκα πιο ασφαλές να μην τους καλέσω ακόμα. Μέχρι χθες που δεν το σκέφτηκα πολύ και ενημέρωσα μερικούς φίλους για την ύπαρξη του καρκίνου και τούτου εδώ του blog. Είναι όλοι τους καλοί στην παρέα, τι διαφορετικό άραγε θα μας έσμιγε;;;

Εδώ θέλω να τους καλωσορίσω, όσοι νιώσουν άνετα θα συμμετάσχουν κι όσοι όχι, θα καταλάβω γιατί δεν θα νιώσουν άνετα.

Περάστε λοιπόν, σαν στο σπίτι σας φιλαράκια!