Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Εγχειρίδιο Δύναμης και Κουράγιου (4)

(Πρέπει να παραδεχτώ πως είμαι λίγο απογοητευμένος με τη συμμετοχή στο Εγχειρίδιο, περίμενα να γράψετε περισσότερες εμπειρίες για να υπάρχει πολυφωνία. Δεν σταματώ όμως, αν το βάλω κάτω εγώ πάει χαθήκαμε). 

Σε αυτό το κεφάλαιο βάζω και φωτογραφία, μια φωτό όπως πρέπει, η όμορφη κοπελίτσα με το μαντήλι της, χαμογελαστή! Μιλάμε για τις περιβόητες Χημειοθεραπείες (ΧΜΘ για συντομία). Το πιο μυστηριώδες ζήτημα στον καρκίνο που εξάπτει την φαντασία καθενός και κάνει όλους τους δυνατούς να τρέμουν! Για λίγο όμως, αφού δουν περί τίνος πρόκειται μετά χαλαρώνουν και παίρνει ο καθένας μαζί του το βιβλίο, το iPod, το MP3 player, το μαξιλάρι του για ύπνο, ότι θέλει ο καθένας για να νιώθει άνετα.


Πολλοί ήταν αυτοί που με ρώτησαν: πως είναι, τι σου κάνουν, τι νιώθεις μετά. Είναι κλασσικές ερωτήσεις και απορίες τις οποίες τις έχει και ο καρκινοπαθής μέχρι και την ώρα που θα τελειώσει την πρώτη του ΧΜΘ. Προσωπικά, είχα την εντύπωση ότι μας βάζουν σε ένα δωμάτιο, σβήνουν τα φώτα, μας καταβρέχουν με κρύο νερό και στη συνέχεια δέρνουν στα τυφλά με μαστίγιο κι όποιον πάρει... η ουρά του μαστίγιου! Ένα τέτοιο πράγμα μαρτύριο είχα κατά νου! Δεν είναι έτσι όμως. Επίσης, έχω τη γνώμη πως αυτή η περίοδος των ΧΜΘ είναι η πιο σημαντική στην πορεία ενός ασθενούς και θα πρέπει η ψυχολογία μας να είναι στα επάνω της! Θέλει μια όρεξη, μια καλή διάθεση, μια τρέλα και μεγάλη διάθεση για μάχη κατά τη διάρκεια των ΧΜΘ. Έχω ακούσει πολλούς να λένε πως όσο τρέχει ο ορός, με κάθε σταγόνα που στάζει, νιώθουν και κάποια καρκινικά κύτταρα να πεθαίνουν! Και αντέχουν όλο και πιο πολύ!

Να επισημάνω πως η διαδικασία των ΧΜΘ αλλάζει σε μερικούς τύπους καρκίνου: υπάρχουν θεραπείες που κρατούν 2-3 ημέρες, όπου η έγχυση των φαρμάκων γίνεται πολύ αργά ή οι ποσότητες των φαρμάκων είναι μεγαλύτερες από ότι στις κοινές περιπτώσεις. Απλά το αναφέρω σαν γνώση. Περνάω αμέσως στα πιο σημαντικά:

πολλοί ανησυχούν αν θα πρέπει να κάνουν τις θεραπείες στην Ελλάδα ή αν θα είναι καλύτερα να φύγουν στο εξωτερικό. Για να μη λέω πολλά, όταν έψαξα εγώ κατέληξα στα εξής (τα οποία είναι και προσωπική μου γνώμη): τα πρώτα σχήματα ΧΜΘ γίνονται με τον ίδιο τρόπο παντού, τα φάρμακα που χορηγούνται είναι τα ίδια, υπάρχουν πρωτόκολα που περιγράφουν επίσημα και δίνουν οδηγίες για το τι πρέπει να γίνει σε κάθε κατάσταση και δεν υπάρχει περίπτωση, λόγου χάρη στο Memorial, να κάνει κάποιος καλύτερες ΧΜΘ ή να πάρει καλύτερα φάρμακα!!! Τελεία και παύλα! Αν κάποιος βέβαια έχει τα χρήματα και θέλει, ας πάει κι εκεί, θα έχει καλύτερες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, μεγαλύτερη προσοχή και λιγότερη ταλαιπωρία, θα πρέπει να του περισσεύουν βέβαια και κάποιες δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ... Αυτό που μου είπαν από την Αμερική είναι πως εκεί τα πράγματα είναι πιο πρακτικά και απρόσωπα, δηλαδή αν έχεις καρκίνο του πνεύμονα, 4ο στάδιο, μεταστατικό, θα πάρεις τις θεραπείες που λέει το πρωτόκολο και τίποτα παραπέρα. Ούτε θα τους πεις, ούτε θα σου πουν! Αν δεν το έχει ζήσει κάποιος βέβαια δεν μπορεί να ξέρει...

Εγώ είχα την αγωνία αν θα μου χορηγηθούν τα καλύτερα φάρμακα, δεν ήξερα τι συμβαίνει βέβαια και για αυτό ο φόβος. Δεν υπάρχουν 100 διαφορετικά φάρμακα από τα οποία οι ογκολόγοι θα διαλέξουν τα 5-6 για να χορηγήσουν σε κάθε ασθενή. Για κάθε κατηγορία καρκίνου υπάρχουν μερικά φάρμακα, κυτταροστατικά, που χρησιμοποιούνται σαν 1η γραμμής θεραπεία, κάποια άλλα σαν 2ης γραμμής και κάποια άλλα σαν 3ης γραμμής. Ανάλογα με την περίπτωση του καρκίνου, κάποιος θα λάβει μόνο την πρώτη γραμμή και θα σταματήσει εκεί, ίσως κάνει ακτινοθεραπείες αν χρειάζεται ή όχι, ενώ κάποιοι άλλοι θα συνεχίσουν με τις θεραπείες 2ης γραμμής. Σε άλλους θα περιμένουν οι γιατροί να χορηγήσουν τη 2η ή 3η γραμμή μετά από κάποια υποτροπή! Δεν χορηγούνται θεραπείες "προληπτικά", αυτό να το έχετε κατά νου! Την ακριβή επιλογή των φαρμάκων θα την κάνουν οι γιατροί ανάλογα με τις εμπειρίες που έχουν, τα αποτελέσματα που έχουν δει και την ανταπόκριση άλλων ασθενών! Τέλος, υπάρχουν δύο διαφορετικές φιλοσοφίες όσον αφορά στην αντιμετώπιση του μαστού, μια που ξεκινάει με σκληρή ΧΜΘ και μια άλλη που ξεκινάει πιο "μαλακά". Είναι ζήτημα των γιατρών.

Να προσθέσω ακόμα πως δεν επιβιώνουν φάρμακα που δεν έχουν καλά αποτελέσματα! Αν βγει κάποιο νέο φάρμακο στην αγορά με θετικές έστω κριτικές και καλά αποτελέσματα, θα το χρησιμοποιήσουν οι ογκολόγοι αλλά αν δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα ή αν έχει άσχημες παρενέργειες, θα συζητηθεί σε κάποιο προσεχές συνέδριο και θα αποσυρθεί σιγά σιγά από την αγορά ή θα χρησιμοποιείται μόνο στις περιπτώσεις όπου θα αποδειχθεί ότι έχει αποτελέσματα. Να έχεις κατά νου πως οι φαρμακοβιομηχανίες που παράγουν τα αντινεοπλασματικά φάρμακα είναι γίγαντες, Pfizer, Roche, Astra Zeneca, Boehringer-Ingelheim και μερικές άλλες. Οι τιμές των μετοχών αυτών των εταιρειών δέχονται κλυδωνισμούς όταν ανακοινώνονται αποτελέσματα μελετών ή όταν σε κάποιο συνέδριο ανακοινώνεται η εμπιστοσύνη ή άρση της εμπιστοσύνης σε κάποιο σκεύασμα! Αν ψάξεις λίγο στο google για το Avastin θα βρεις πολλές πληροφορίες, μιας και είναι χαρακτηριστική περίπτωση εξαγοράς εταιρείας μόνο και μόνο επειδή είχε αυτό το φάρμακο και πάει λέγοντας.

Λίγο πιο κάτω στο blog συζητήσαμε το γεγονός ότι κάποιοι γιατροί χορηγούν παραπάνω θεραπείες από όσες χρειάζεται ο ασθενής, μόνο και μόνο για να καταναλωθούν φάρμακα. Να σημειώσω πως τα  συνηθισμένα σχήματα ΧΜΘ γίνονται σε 6 κύκλους κάθε 21 ημέρες. Αυτό περιγράφεται και στα χαρακτηριστικά κάθε φαρμάκου. Μετά τις 6 επαναλήψεις θεωρείται ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν αναπτύξει μεθόδους για να ξεφύγουν από τους μηχανισμούς δράσης των δραστικών ουσιών και ο θάνατος των κυττάρων αυτών είναι πολύ μικρός και σε σχέση με τις παρενέργειες το όφελος είναι πολύ μικρό! Για αυτό και τα περισσότερα σχήματα, επαναλαμβάνω, δίνονται σε 6 κύκλους. Υπάρχουν περιπτώσεις που λόγω ιδιαιτεροτήτων οι δόσεις δίνονται μισές και ίσως δοθούν 12 κύκλοι ανά 15 ημέρες ή κάτι παρόμοιο. Αν είσαι καρκινοπαθής όμως ή νοιάζεσαι κάποιον καρκινοπαθή και διαβάζεις αυτή τη γραμμή, ψάξε στο internet τα φάρμακα που χορηγούνται και θα βρεις ακριβώς τους τρόπους που (πρέπει να) χορηγούνται. Στο χωριό μου οι αγρότες παραγγέλουν ανταλλακτικά για τα τρακτέρ απευθείας από το εξωτερικό για να πετύχουν καλύτερες τιμές. Αν κάπου υπάρχει καρκίνος κρίμα είναι αν δεν ανοίξουμε αυτό το ρημάδι το internet για να ψάξουμε λίγο!

Σημασία έχει να έχουμε εμπιστοσύνη στο γιατρό μας, να νιώθουμε βολικά μαζί του, να μπορούμε να του μιλήσουμε και να ρωτήσουμε όλες τις απορίες μας. Αν δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ο γιατρός, καλύτερα να βρούμε άλλον. Είναι κάτι που πρέπει να έχει γίνει 1 βήμα πριν, έρευνα αγοράς για να βρεθεί ο στρατηγός! Εμείς είμαστε οι στρατιώτες αλλά αν δεν είναι καλός ο στρατηγός ή τουλάχιστον να μας αρέσει ο τρόπος που διοικεί το στράτευμα, τότε ίσως να μην έχει την καλύτερη πορεία αυτός ο πόλεμος, στενοχώριες, ανασφάλειες και άλλα πολλά.

Μου βγήκαν πολλά και οι παρενέργειες δεν χωρούν εδώ, θα πάνε στο άλλο μέρος. Θα τελειώσω με τη διαδικασία: χημειοθεραπεία είναι η στάγδην έγχυση φαρμάκων ενδοφλέβια. Δηλαδή, με μια ειδική βελονίτσα, "πεταλούδα", τοποθετείται ένας φλεβοκαθετήρας στο χέρι μας και στερεώνεται εκεί. Από αυτό τον καθετήρα μας δίνονται όλα τα φάρμακα, ξεκινώντας από κάποια αντισταμινικά, κορτιζόνες πολλές φορές για να αποφευχθούν ενδεχόμενες αλλεργίες ή διουρητικά που χρειάζονται για να αποβληθούν τα τοξικά που μένουν στα νεφρά μετά το μεταβολισμό τους. Κατά τα άλλα, οι νοσηλεύτριες ξεκινούν να μας δίνουν το ένα φάρμακο μετά το άλλο αλλάζοντας τον καθετήρα από τον ένα ορό στον άλλο. Με προσοχή στην αρχή για να εντοπιστεί ενδεχόμενη αλλεργία και πιο γρήγορα μετά. Αν θες να ψάξεις, στα data sheet των φαρμάκων αναφέρεται και η ώρα μέσα στην οποία πρέπει να χορηγείται ένα φάρμακο για να έχει τη λιγότερη δυνατή τοξικότητα και παρενέργειες. 

Αναλόγως με τα φάρμακα που λαμβάνει ο καθένας, θα τελειώσει σε μισή, 1, 2, 3, ή και παραπάνω ώρες. Δεν υπάρχει πόνος σε αυτή τη διαδικασία. Προσωπικά, με έπιανε νύστα από τα αντισταμινικά και έριχνα κάτι ύπνους ξεγυρισμένους! Υπάρχουν φάρμακα που απαιτούν ενυδάτωση πριν και μετά, όπως η Σισπλατίνη. Εκεί θα πάρεις 1 ορό πριν κι ένα μετά για να δημιουργηθεί η απαραίτητη ενυδάτωση στον οργανισμό. Αυτά είναι ειδικές λεπτομέρειες όμως και δεν υπάρχει λόγος να τις αναφέρω.

Να τελειώσω λέγοντας πως τελειώνοντας η ΧΜΘ και καθώς φεύγεις από το νοσοκομείο θα πρέπει να πανηγυρίζεις! Άλλη μια χημειοθεραπεία πέρασε, ίσως σε βαραίνει περισσότερο η αναμονή της παρά η διαδικασία που διαρκεί λίγες ώρες μόνο! Πόσες ακόμα είχες πριν πας στο νοσοκομείο το πρωί; 4; Ε τώρα έχεις άλλες 3!!! Προσωπικά ένιωθα πως φεύγοντας από το νοσοκομείο είχα φάει το μισό βόδι και 2 μέρες μετά, αφού περνούσαν οι πρώτες παρενέργειες έτρωγα και το υπόλοιπο μισό.

Είπα τη λέξη παρενέργειες και νομίζω ήρθε η ώρα να κλείσω αυτό το κεφάλαιο του Εγχειρίδιου εδώ. Σίγουρα ξεχνάω πολλά, αν θυμηθώ κάτι σημαντικό θα το προσθέσω στα σχόλια! 

Καλή Πρωτομαγιά!

14 ΣΚΕΨΕΙΣ:

Γιαγιά Αντιγόνη 30/4/10, 6:11 μ.μ.  

Εμπειρείες με τις ΧΜΘ είχα από τα πριν για δικούς μου ανθρώπους.
Ισως ήταν η εξοικείωση που με έκανε να μη φοβάμαι τις δικές μου διήμερες.
Οσον αφορά το θέμα της εμπιστοσύνης στο γιατρό είναι σημαντικό.
Με εξοργίζει η βιασύνη κάποιων που γνώρισα και την εξέλαβα σαν αδιαφορία.
Εσύ θα μου πεις κυρά μου τα έχεις φάει τα ψωμιά σου.
Πίστεψε με όταν στην οικογένεια υπάρχει 35χρονη με λευχαιμία ντρέπομαι να μιλήσω για τα δικά μου!

Σε παρακολουθώ πάντα.
Να είσαι καλά πουλάκι μου και καλή
Πρωτομαγιά!

CKarkali 30/4/10, 10:16 μ.μ.  

η ψυχολογία στις ΧΜΘ αλλά και σε όλη τη διάρκεια της νόσου παίζει το Α και το Ω. Και η αλήθεια είναι πως και οι γύρω παίρνουν δύναμη από τον ίδιο τον ασθενή. Είναι ένας κύκλος: όταν η αδερφή μου έκανε τις ΧΜΘ έκανα τον "καραγκιόζη" γιατί όταν την έβλεπα καλά μου δινε απίστευτη δύναμη..για να συνεχίσω να τον κάνω!

Maria Nefeli D 30/4/10, 10:31 μ.μ.  

Καλησπερα roseberry25 συμφωνω μαζι σου πως ειναι το Α και το Ω η ψυχολογια σε ολη τη διαρκεια της νοσου. Θα πιαστω απο το καραγκιοζη που εκανες στην αδερφη σου, και εμενα μου κανουν το καραγκιοζη οταν ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα (οπως κανουν και τωρα), και δεν σου κρυβω το απολαμβανω και καποιες φορες τους ζηταω να μου το κανουν (φυσικα καποτε ειναι και βαρετο να προσποιουνται συνεχως) , αλλα τις περισσοτερες φορες τους κανω εγω τον καραγκιοζη για να νιωθουν πως ολα ειναι καλα και για να αισθανθουν πιο αναλαφρα. Οποτε εγω καταληγω στο συμπερασμα πως πρεπει να μας κανουν το καραγκιοζη αλλα να τους τον κανουμε και εμεις το ιδιο γιατι και αυτοι χρειαζονται να νιωθουν ασφαλεια πως ολα θα πανε καλα εστω και αν αυτο δεν θα γινει!!

φιλια σε ολους και καλο ξημερωμα!!

CKarkali 30/4/10, 10:57 μ.μ.  

Τweety εύχομαι πραγματικά να πάνε όλα καλά. Είμαι απολύτως σύμφωνη μαζί σου,αλλωστε το γράφω πρώτο απ'όλα:"οι γύρω παίρνουν δύναμη από τον ίδιο τον ασθενή" και όπως κατάλαβα με την ιστορία της αδερφής μου μέσα από αυτή τη δοκιμασία βγαίνουν στην επιφάνεια απίστευτες δυνάμεις και χαρίσματα που άλλοτε έμεναν κρυφές.Και στους ασθενείς Και στους γυρω.

Όσον αφορά τον καραγκιοζη πάντα τον έκανα όταν έβλεπα συγκινησιακή φόρτιση ή μίνι καταθλιψεις.Τις υπόλοιπες φορές φερόμουν απολύτως φυσιολογικά και καθόλου προσποιητά.Οπως και η ίδια.Και αυτό έδινε δύναμη και στις δυό μας.

Ionathan 1/5/10, 12:43 π.μ.  

Κωνσταντινάκι και Μαράκι,

την άποψή μου περί ψυχολογίας την έχω αναφέρει αναλυτικά στο 2ο μέρος του Εγχειριδίου και δεν θα αναφερθώ ξανά.

Να πως όμως Κωνσταντίνα πως με εντυπωσίασε η στάση σου και η σχέση σας με τη Ζέτα όταν σας είδα μαζί στο Σωτηρία. Ήταν δύσκολα τα πράγματα αλλά εσύ ήσουν cool (η καλύτερη λέξη για να το περιγράψω) και μετέδιδες την ηρεμία και στη Ζέτα! Είστε καλά τα Καρκινάκια σε αυτά, το ομολογώ...

Εγώ πάλι δεν είμαι καλός ασθενής όταν είμαι κρεβατωμένος, ναι το ομολογώ: 2 φορές που έμεινα μέσα, δεν ήθελα κανέναν να μείνει μαζί μου, τους δικούς μου τους έδιωχνα για να πάνε βόλτα, σπίτι, όπου μπορούσαν τελικά και με την πρόφαση ότι ήθελα να κοιμηθώ έβρισκα ευκαιρία να μείνω μόνος! Είχα τα νεύρα μου βέβαια και τις 2, η μία ήταν στη διάγνωση που μου έφερε τούμπα τη ζωή όλη και η δεύτερη στην εμβολή! Μου έλεγαν να ουρήσω στην πάπια γιατί δεν έκανε να σηκωθώ από το κρεβάτι και να περπατήσω και πίστεψέ το, σηκώθηκα και ας φώναζαν πως μπορεί να μείνω στον τόπο με το πουλί στο χέρι, χα χα χα! Ότι είναι να τύχει θα σου τύχει!

Αυτές οι συγκινήσεις όμως είναι δράμα, δεν τις μπορώ καθόλου! Θα έπρεπε να έχουν ταμπέλα στα νοσοκομεία: "όποιος πρόκειται να συγκινηθεί και να κλάψει, να έρθει καλύτερα αύριο"!

Maria Nefeli D 1/5/10, 12:55 π.μ.  

Γιωργο ξερω την αποψη σου περι ψυχολογιας πολυ καλα, και πριν το γραψεις στο 2ο μέρος του Εγχειριδίου σε καταλαβα!!

Σχετικα το οτι δεν εσαι καλος ασθενης και δεν θελεις καποιον διπλα σου, νομιζω ειναι καλυτερο για ολους ετσι οπως κανεις.. μακαρι να μπορουσα να το κανω και εγω ετσι για να μην ταλαιπωρω αυτους που ειναι μαζι μου, δηλαδη διωχνω ολους τους αλλους και θελω μονο την μαμα μου διπλα μου ή τον αδερφο μου (μονο για να ξεκουρστει λιγακι και η μαμα μου δηλαδη) αλλα κατα προτιμηση την μαμα μου δεν την αλλαζω απο διπλα μου!! Μπορει να με πειτε "μαμόθρεφτο" αλλα μονο η μαμα μου με καταλαμβαινει με το που θα με κοιταξει στα ματια!!

φιλια και καληνυχτα

μαρια

Ionathan 1/5/10, 1:01 π.μ.  

Μαράκι,
είσαι ένα μικρό κοριτσάκι και λογικά θες κάποιον δίπλα σου! Εσύ είσαι η νορμάλο περίπτωση, εγώ είμαι η προβληματική ;-)

Θα σου δώσω λίγα στοιχεία μόνο, να μην προδοθώ τελείως: από τα ζώδια του Αέρα και τα 3 (Υδροχόος, Δίδυμοι, Ζυγός) χαρακτηρίζονται σαν "detached", αποκομμένοι συναισθηματικά από το περιβάλλον τους. Δεν το έχουμε δηλαδή με λίγα λόγια! Δεν λέω άλλα όμως γιατί θα βάλω Δούρειο Ίππο ;-)

Καραβάκι 1/5/10, 11:20 μ.μ.  

Να μην απογοητεύεσαι όταν οι άνθρωποι σωπαίνουν σ' αυτά που έχεις να τους πεις.Ίσα ίσα αυτό να σου δίνει δύναμη για να συνεχίζεις.Όσα γράφεις,πίστεψε με,κάνουν πολλούς από μας να νιώθουμε έναν κόμπο στον λαιμό.Τινάζουν στον αέρα με αφοπλιστικό τρόπο τις αδυναμίες μας,τις φοβίες μας,τα ανθρώπινα λάθη μας.
Όμως μας κάνουν να σκεφτόμαστε.Να βλέπουμε τη ζωή με άλλη ματιά.Να τη σεβόμαστε περισσότερο.
Καλό μήνα γλάρε.Συνέχισε έτσι...

ΝΙΚΟΛΕΤΑ 2/5/10, 4:04 μ.μ.  

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΜΙΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΘΕΟΡΩ ΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑ.ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΤΥΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ...ΟΙ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΣΕ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΑΝΟΔΥΝΕΣ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΤΗΣ.ΕΓΩ ΝΕΥΡΙΑΖΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΟΝΑ ΚΑΚΙΑ.ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΠΩΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ...Η ΑΚΟΜΑ [ΔΕΣ ΤΟ ΣΑΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ...]ΤΙ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΧΕΣΩ ΤΕΤΟΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΕΕΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΩ ΠΕΙΡΑΖΕΙ..ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΧΑΛΑΝΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΑΜΠΙΛΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΡΧΟΝΤΕ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ..ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ..ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ..ΑΥΡΙΟ ΕΧΩ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 5 ΜΑΙΟΥ ΚΛΕΙΝΩ 1 ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΜΒΑΣΗ ΜΟΥ..ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΦΙΛΑΚΙΑ

Ionathan 2/5/10, 6:23 μ.μ.  

Νικόλ,

ίσως να είμαστε δυνατοί "όσο πρέπει"! Αν πρέπει να περπατήσεις μέχρι το άλλο τετράγωνο, μέχρι εκεί θα πας, αν πρέπει όμως να περπατήσεις μέχρι τη... Ρόδο, θα βρείς τρόπο να περπατήσεις και μέχρι εκεί. Αυτό λες κι εσύ και θα βρεις τη δύναμη να περπατήσεις μέχρι εκεί που θα χρειαστεί.

Ίσως έχουν δίκιο όσοι σου λένε ότι θα τα θυμάσαι σαν κακό όνειρο γιατί όντως ξεχνιούνται. Την "εμπειρία" δεν την σχολιάζω, καλύτερα να έλειπε από όλο τον κόσμο!

Να σου πω, παιδί της Αφροδίτης είσαι κι εσύ, έτσι; Ταυρίνα; Να τα εκατοστήσεις βρε, σου εύχομαι να είσαι γερή και δυνατή για πάντα και να βρίσκεις τη δύναμη που θα χρειάζεται κάθε φορά. Στο τέλος, δεν παραλείπω να σου ευχηθώ Πολύχρωμη κι Εντοιχισμένη ;-) η μόνιμη ευχή μου!

Να είσαι καλά!

ΥΓ: Κανένα γλυκό θα έχουμε την τύχη να φάμε;;;

ΝΙΚΟΛΕΤΑ 3/5/10, 12:49 π.μ.  

ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ΓΙΩΩΡΓΟ Η ΠΡΟΣΚΛΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΑΡΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΟΘ ΚΑΙ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΚΕΡΑΣΩ ΝΑ ΣΑΣ ΓΥΡΙΣΩ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ..ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΝΤΟΙΧΙΣΜΕΝΗ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΝΤΟΥΛΑΠΑ...ΧΑΧΧΑ

Ionathan 3/5/10, 12:54 π.μ.  

Το ξέρω ρε γαμώτο πως δεν ακούγεται καλά σε εσάς τις γυναίκες το "εντοιχισμένος" αλλά τι να κάνω;;; Έτσι είναι η ευχή ;-)

Σέρρες έ; Χμμμ, Σιδηρόκαστρο, λουτρά, Κερκίνη, κυπρίνοι ψημένοι με βούτυρο! Τι είπες τώρα;;; χα χα χα

Να είμαστε καλά και θα τα πούμε κάποια στιγμή κι εκεί πάνω, θα φτάσει η αφεντιά μας!!!

ΝΙΚΟΛΕΤΑ 3/5/10, 3:18 π.μ.  

ΚΥΠΡΙΝΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ,ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΚΙΝΗ ΚΑΛΟ ΓΡΙΒΑΔΙΚΑΙ ΦΙΣΙΚΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΚΑΘΩΣ ΣΤΗΝ ΣΕΡΡΕΣ ΕΝΝΙΑ ΣΤΑ ΔΕΚΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΑ...

Sweet December 6/5/10, 9:27 π.μ.  

Με έκανες και θυμήθηκα τα δικά μου!Πόσο δίκιο έχεις?Και εγώ μιλάω για χμθ αλλά ποιοί ξέρουν πραγματικά τι είναι χμθ?Καλά κάνεις και ξεκαθαρίζεις κάποια πράγματα...εγώ πάλι αισθανόμουν πως έκανα μια βουτιά,βουτιά στον -3 όροφο, βουτιά στον ύπνο λόγω φαρμάκων και στον πάγο που είχα το κεφάλι μου λόγω της "κασκας" της ψυχρής θεραπείας στο κεφάλι για να μη χάσω τα μαλλιά μου...τα οποία βέβαια κατα 40% τα έχασα, απλά δεν χρειάστηκε να φορέσω περούκα. Αυτά, άντε ας μη θυμηθώ άλλα πρωί-πρωί!φιλιά

  © Blogger template 'Fly Away' by Ourblogtemplates.com 2008, mail@me

Back to TOP  

SYNC BLOGS
free website stats program