Η πάστα των ανθρώπων

Είναι πολλά που δεν είχα κανένα λόγο να τα σκεφτώ παλιότερα, δεν με απασχολούσαν, δεν έδινα σημασία, τα προσπερνούσα. Και τώρα που έχω μπει για service, πολλές σκέψεις καρφώνονται στο μυαλό μου και μεγαλώνουν εκεί για ώρες, μέρες, άλλες καταλήγουν αξίες ζωής. Ίσως να το πίστευα πάντα αλλά δεν το είχα τεκμηριώσει στο μυαλό μου, δεν το είχα δικαιολογήσει και δεν με είχε απασχολήσει πολύ. Όχι πως θα κάνω επιστημονική τεκμηρίωση τώρα, είναι κάτι που αποφεύγω άλλωστε, να τεκμηριώνω με ακράδαντα επιχειρήματα μια άποψη. Ήμαρτον, Ζυγός είμαι, με τη διαίσθηση και το ένστικτο λειτουργώ!

Μιας και λείπουμε σε διακοπές, περνάω που και που από κάποιο internet cafe να δω τα e-mail και να τσεκάρω τον τόπο τούτο. Χτες εντόπισα κάποιο σε ένα ήσυχο μέρος της πόλης που ανήκει σε ένα ξενοδοχείο, είναι δίπλα στην υποδοχή και περισότερο φαντάζομαι το διατηρούν γιατί θεωρείται παροχή για τους ξένους τουρίστες που επιλέγουν να μείνουν εκεί. Τους δίνουν μια κάρτα, τύπου τράπεζας, και είναι πιστωμένες σε αυτή κάποιες ώρες χρήσης, βάζοντάς την στο pc ξεκλειδώνει το ίντερνετ.

Χθες το απόγευμα που το βρήκα, ρώτησα την Ελληνίδα κοπέλα που το κρατούσε που να καθήσω, έφερε μια κάρτα της μιας ώρας και χωρίς πολλά με εξυπηρέτησε (σέρνοντας λίγο τα πόδια είναι αλήθεια). Σήμερα το πρωί, πέρασα πάλι πριν τον καφέ να ρίξω ένα μάτι στο σύμπαν. Με εξυπηρέτησε μια ξένη, Γερμανίδα, Ολλανδή, Σκανδιναβή, δεν μπορώ να πω, άσπρο δέρμα και ξανθά μαλλιά (σε καμία περίπτωση δεν την λέει κανείς όμορφη, να εξηγηθώ εξαρχής!). Ήξερε αρκετά καλά Ελληνικά και συννενοηθήκαμε εύκολα. Δεν είχα πολλά να δω, ήθελα να χαιρετήσω λίγο το Διαμαντάκι, μιας κι πήρε εισιτήριο σήμερα (για κανένα μέρος της προκοπής), να δω mail, τα κλασσικά. Σε 25 λεπτά είχα τελειώσει και σηκώθηκα να φύγω, άφησα την κάρτα στο μηχάνημα και έβγαλα 2 ευρώ να πληρώσω το κόστος της μιας ώρας. Κατευθύνθηκε η κοπέλα στο μηχάνημα και μου έδωσε την κάρτα, λέγοντάς μου: "Κρατήστε την για να τη χρησιμοποιήσετε μια άλλη φορά, έχει 35 λεπτά ακόμα". Συμφώνησα κι έφυγα χωρίς να πληρώσω.

Όσο έπινα καφέ σκεφτόμουν πως όλα τελικά ξεκινούν από τους ανθρώπους και τελειώνουν σε αυτούς. Η κοπέλα έκρινε, με βάση την πείρα από την χώρα της, πως εγώ θα επιστρέψω να χρησιμοποιήσω το υπόλοιπο της κάρτας και να πληρώσω τα 2 ευρώ για την χρήση της. Όπου και αν μεγάλωσε, έτσι θα θεωρείται ότι είναι το σωστό, το κανονικό, το συνηθισμένο. Και το κάνει και στην Ελλάδα, όπου σε πολλά καταστήματα καφέ, οι σερβιτόροι ζητούν να πληρωθούν με την εκτέλεση της παραγγελίας, γιατί προφανώς θα είναι πολλοί αυτοί που φεύγουν χωρίς να πληρώσουν. Κάποτε ο όρος "πιστόλι" ήταν μαγκιά και σήμερα είναι άπειροι οι επαγγελματίες που πρώτα εξασφαλίζουν πως δεν θα μπορεί κάποιος να τους πάρει την περιουσία λόγω οφειλών ή να τους κυνηγήσει κάποιος δικηγόρος εντεταλμένος από κάποιον οφειλέτη και μετά ξεκινούν την επιχείρησή τους. Δυστυχώς, σε αυτή τη χώρα ζούμε.

Είναι το μεσογειακό ταμπεραμέντο, οι γείτονες Ιταλοί πιστεύω πως είναι χειρότεροι. Ενώ αφαίρεσαν την εξουσία μια φορά από τον απατεώνα Μπερλουσκόνι, του την έδωσαν πάλι στις επόμενες εκλογές και σε μια έρευνα που έγινε για αυτό το ανεξήγητο, βγήκε το συμπέρασμα πως: ο μέσος Ιταλός θεωρεί μάγκα τον Ιταλό πρωθυπουργό που τα καταφέρνει με τις απατεωνιές και τη διαπλοκή και ακόμα χειρότερα, είναι το είδωλό του!!! Άκουσον άκουσον!

Και τελειώνω με την σκέψη πως η πάστα των ανθρώπων είναι που κάνει τη διαφορά! Το υλικό, το κράμα, η σύνθεση. Δεν θέλω ρε φίλε να σε περάσω από χίλια κόσκινα για να μπορέσω να σε κάνω παρέα μετά από 7 μήνες, ούτε για να συνεργαστώ μαζί σου, να βεβαιωθώ δηλαδή πως δεν θα φερθείς αλήτικα και μετά να ξεκινήσει η ουσία της σχέσης, οιαδήποτε. Έτσι θα ήθελα να είναι, να με εμπιστεύονται πως θα γυρίσω να επιστρέψω την κάρτα και να πληρώσω το κόστος κι εγώ να το κάνω και να θεωρείται κάτι "απλό", όχι θέμα άξιο για να γραφτεί σε κάποιο blog!!!

ΥΓ1: Με έχει πιάσει μια μανία με το ιδανικό τώρα τελευταία, πρέπει να το αναλύσω...

ΥΓ2: Μήπως να προτιμήσω να ακούσω τον παπά κάποιας εκκλησίας αύριο στον επιτάφιο παρά να στοχάζομαι; Μήπως με έχει επηρρεάσει ο σοσιαλιστικός κόσμος του Γιώργου και νομίζω πως ζω στη Σουηδία; Έχει κι ένα φεγγάρι τώρα και μια πανσέληνο στο Ζυγό, επηρρεάζονται τα παρορμητικά όπως άκουσα να λένε. Το νου σας λεβέντες και λεβέντισες...