Ψυχεδελικές ουσίες ενάντια στην κατάθλιψη

Πολλές φορές μου έρχονται δείγματα που με κάνουν να νιώθω πως είμαι αριστερός, πολύ αριστερός! Εξηγούμαι: έχω ισχυριστεί πως οι αριστεροί (συνήθως) βλέπουν μπροστά, έχουν αυτό το πλεονέκτημα! ΚΚΕ θα ψηφίσω βέβαια όταν η Παπαρήγα εμφανιστεί με φούξια σκουλαρίκι! Συνεχίζω στο θέμα μας το συγκεκριμένο: έχω αρχίσει να ψάχνω εδώ και λίγο καιρό, δεν σκοτώνομαι κιόλας, το τέλειο ναρκωτικό!

Το έχω πει σε αρκετούς, άλλοι γέλασαν, άλλοι βοήθησαν (κάτι σποράκια Peyote φύτρωσαν ή ακόμα;;;) άλλοι τρόμαξαν και άλλοι προσπάθησαν να με συνετίσουν, όπως κάνουν πάντα όταν ακουστεί κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Και γιατί το θες το ναρκωτικό; Προσωπικά, νιώθω μια ανάγκη να ξεπεράσω ένα φράγμα που υπάρχει μπροστά μου, θέλω να δω παραπέρα, ίσως να «περάσω τις πύλες του υποσυνείδητου» όπως λένε, να την ακούσω κάπως πιο στέρεο! Και μην ακούσω τις γνωστές μαλακίες για τα δηλητήρια των ναρκωτικών, τον εθισμό, τις παρενέργειες κλπ. Τα τοξικά που έχουμε πιει κατά τη διάρκεια των ΧΜΘ δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά, ούτε καν στα χέρια δεν κάνει να πέσουν τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, βάλε με το νου σου.

Το ζήτημα δεν είναι τι ψάχνω εγώ από το ναρκωτικό, εγώ θέλω να καλύψω κάποιες πολυτελείς ανάγκες μου , να κάνω το επόμενο βήμα. Το έχω περιγράψει σαν Ιωναθανόλη ήδη στο Sanssouci, σε ετούτο τον κόσμο δεν ξέρω αν υπάρχει. Αν το βρω πάντως και το δοκιμάσω, επειδή είμαστε φίλοι πια, θα σας το πω κι εσάς. Να αναφέρω πως δεν είμαι ναρκομανής, έχω κάνει 2 τσιγάρα όλα κι όλα και αυτά χάλια ήταν, δεν κατάλαβα τίποτα καλό!

Κυκλοφόρησε στα ΝΕΑ και στην Ε της Κυριακής ένα άρθρο του JOHN TIERNEY, των New York Times και αναδημοσιεύω:

ΤΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΖΩΗ
Ψυχεδελικές ουσίες κατά της Κατάθλιψης σε ασθενείς με Καρκίνο

"Ξαφνικά όλα όσα μου ήταν γνώριμα άρχισαν να εξαφανίζονται. Φαντάσου ότι πέφτεις από μια βάρκα στον ωκεανό, γυρίζεις το κεφάλι σου και η βάρκα δεν υπάρχει πια. Και μετά δεν υπάρχει ούτε το νερό. Και μετά δεν υπάρχεις ούτε εσύ." Έτσι περιγράφει ο Κλαρκ Μάρτιν την πρώτη του εμπειρία με την παραισθησιογόνο ουσία Ψιλοκυβίνη. Ο 65χρονος ψυχολόγος είχε δοκιμάσει διαφόρων ειδών αντικαταθλιπτικά για να ξεπεράσει την κατάθλιψη που του προκάλεσε η μάχη του με τον καρκίνο.

Όταν άκουσε για ένα επιστημονικό πείραμα με παραισθησιογόνα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στη Βαλτιμόρη, δήλωσε αμέσως συμμετοχή. Έναν χρόνο αργότερα δηλώνει πως αυτή η εξάωρη εμπειρία του ήταν από τις σημαντικότερες στη ζωή του και τον βοήθησε να ξεπεράσει την κατάθλιψή του και να ξαναβρεί την χαμένη του όρεξη για ζωή. Και δεν είναι ο μόνος. Τα τελευταία χρόνια, τα καλύτερα πανεπιστήμια, όπως το Τζον Χόπκινς, το Χάρβαρντ, της Νέας Υόρκης, της Αριζόνας και της Καλιφόρνιας, διεξάγουν πειράματα με διάφορες ψυχεδελικές ουσίες, με σκοπό την αντιμετώπιση της κατάθλιψης σε ασθενείς που υποφέρουν από καρκίνο, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή μετατραυματικό στρες, είναι εθισμένοι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά ή φοβούνται το θάνατο που πλησιάζει.

Η χρήση του LSD.  Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα σε έναν τομέα που είναι αρνητικά φορτισμένος λόγω της ανεξέλεγκτης χρήσης του LSD και άλλων ουσιών τη δεκαετία του '60. Για αυτό άλλωστε και η χρηματοδότηση των δοκιμών γίνεται προς το παρών μόνο από ιδιωτικές πηγές και τα πειράματα είναι περιορισμένα. Οι επιστήμονες όμως βλέπουν τους ασθενείς που δοκιμάζουν μια φορά παραισθησιογόνα να παρουσιάζουν μεγάλη βελτίωση στην ψυχολογία τους, η οποία διατηρείται ακόμα κι έναν χρόνο αργότερα. Κατά τις κλινικές δοκιμές, οι συμμετέχοντες παρακολουθούνται στενά, καθώς η αντίδραση του καθενός μπορεί να διαφέρει σημαντικά.

Στον εγκέφαλο. Οι επιστήμονες μελετούν τον εγκέφαλο του ασθενούς υπό την επήρρεια των παραισθησιογόνων και εντυπωσιάζονται από τις ομοιότητες που παρατηρούνται με άτομα τα οποία κάνουν διαλογισμό ή περιγράφουν μυστικιστικές εμπειρίες. Ερευνητές στην Ελβετία και στο Τζον Χόπκινς έχουν μελετήσει και τις δύο περιπτώσεις με λειτουργικούς τομογράφους. Ένας από τους χρηματοδότες των ερευνών είναι και η Ένωση Ψυχεδελικών Ερευνών. "Ελπίζουμε πως τώρα πια η ψυχεδελική κοινότητα και η μέση κοινή γνώμη θα αποφύγουν τις συγκρούσεις της δεκαετίες του '60" λέει ο Ρικ Ντόπλιν, διευθυντής της ένωσης. "Σήμερα, η κοινωνία μας αποδέχεται πολύ πιο εύκολα το διαλογισμό, τη γιόγκα αλλά και την προσφορά παρηγορητικής φροντίδας σε ασθενείς που πεθαίνουν. Τα πειράματα δείχνουν πως οι ουσίες αυτές ωφελούν τους ασθενείς όσο καμία άλλη θεραπεία."

Πνευματική ανάταση με ψιλοκυβίνη

Σε μια από τις έρευνες συμμετείχαν 36 άνθρωποι χωρίς οργανικά ή ψυχολογικά προβλήματα, στα οποία χορηγήθηκε ψιλοκυβίνη. Οι εθελοντές περιέγραψαν την εμπειρία τους ως μια πρωτόγνωρη πνευματική ανάταση με μακροχρόνια θετικά αποτελέσματα στη ζωή τους. Κανείς τους δεν είχε ξαναπάρει παραισθησιογόνα ούτε γνώριζε στη διάρκεια του πειράματος ότι είχε πάρει ψιλοκυβίνη. Στη συνέχεια, οι ειδικοί χορήγησαν την ουσία σε ασθενείς με κατάθλιψη και καρκίνο με εξαιρετικά αποτελέσματα. "Οι συμμετέχοντες αλλάζουν γνώμη για τη ζωή τους μετά την εμπειρία, κατά την οποία τα όρια ανάμεσα στον εαυτό τους και τους άλλους εξαφανίζονται", εξηγεί ο Ρόλαντ Γκρίφιθς, καθηγητής συμπεριφορικής βιολογίας στο Τζον Χόπκινς και επικεφαλής των κλινικών δοκιμών. Ο Κλάρκ Μάρτιν και άλλοι εθελοντές λένε πως όσο διαρκεί η επήρρεια της ουσίας, το εγώ και το σώμα τους εξαφανίζεται, αισθάνονται μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου όπου οι προσωπικές τους ανησυχίες και ανασφάλειες εξανεμίζονται. Αναθεωρούν δε παλιότερες σχέσεις τους με συντρόφους, συγγενείς και φίλους με μια πρωτόγνωρη αίσθηση συμπάθειας και κατανόησης.

"Άλλαξε η προσωπικότητά μου. Δε με ενδιέφερε πια η εικόνα μου προς τα έξω και η τάση μου να ελέγχω τα πράγματα. Έβλεπα ότι τα καλά πράγματα στη ζωή συμβαίνουν όταν απλώς ζεις και μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου με τους άλλους ανθρώπους, όταν εναρμονίζεσαι με τους άλλους", εξηγεί ο Μάρτιν.

Έχω μεταφέρει αυτούσιο το άρθρο από τα ΝΕΑ, μπορείτε να το βρείτε στην εξής διεύθυνση.

Πιστεύω ότι δε θα βγει κανείς να μου πει τι είναι αυτά που γράφω, είστε μεγάλα παιδιά όσοι διαβάζετε. Να δώσω το tip πως ψιλοκυβίνη βρίσκετε στα παραισθησιογόνα μανιτάρια, μπορείτε να βρείτε πολλές πληροφορίες άλλωστε από τον μόνιμο ρουφιάνο, τον γκούγκλη. Δεν έχω όμως! Μανιτάρια! Που θα βρούμε μια πίτσα βρε παιδιά, να κάνουμε μια δοκιμή; Άντε και την περνάω μια μίνι κατάθλιψη αυτό τον καιρό!!!

ΥΓ: Τα περισσότερα αποτελέσματα της χρήσης ψιλοκυβίνης νομίζω πως τα έχω παρουσιάσει ήδη με τη χρήση Ιωναθανόλης! Μα τον MAC, δεν κάνω πλάκα.